Stemrecht had hij niet over zijn eigen voorstel. Als burgerraadslid voor de ChristenUnie mocht de twintigjarige Tim uit Kesteren zijn plan wel verdedigen in de gemeenteraad van Neder-Betuwe.

Welke jongeren verdienen volgens jou een waardering?

„Jongeren die bijzondere prestatie hebben verricht. Neem de jongere uit Wageningen die onlangs een man tegenhield die van de brug wilde springen. Iemand die een Nederlands kampioenschap heeft gewonnen. Of jongeren die vrijwilligerswerk doen, want zij komen niet in aanmerking voor een koninklijke onderscheiding.”

Waarom moet Neder-Betuwe deze jongeren belonen?

„Omdat je volgens mij diep respect moet hebben voor jongeren die dit soort dingen doen. En door zulk gedrag te belonen, benadruk je ook dat jongeren de toekomst hebben.”

Hoe kwam je op dit idee?

„Toen ik vier jaar geleden bij de ChristenUnie kwam, heb ik dit idee al geopperd. Eerst overlegde ik met de fractie, daarna maakte ik het plan concreter. Natuurlijk krijg je dan weer kritische vragen. Je moet eerst de fractie weten te overtuigen. Toen het plan klaar was, zat de gemeente in een financieel dipje. We hebben gewacht op het goede moment en het nu vlak na de lintjesregen in de raad gebracht.”

Je pleitte daar eerst voor een jeugdlintje. Waarom werd het later een jeugdwaardering?

„Daardoor kon ik meer partijen meekrijgen. CDA, SGP en VVD zouden anders tegenstemmen, omdat een jeugdlintje hen deed denken aan een koninklijke onderscheiding. Daarbij kwam dat de burgemeester al beloofde te kijken naar een jeugdlintje. Maar zo’n toezegging is niet concreet; ambtenaren zijn vrij in de invulling. Daar nam ik geen genoegen mee. Ik bracht de motie tóch in, als stok achter de deur. Daarin heb ik dus wel het jeugdlintje aangepast in jeugdwaardering.”

En die motie werd unaniem aangenomen.

„Het was wel zweten. De SGP vroeg zich nog af of we jongeren niet op een voetstuk zouden plaatsen. Ik heb gezegd dat de partij daar niet bang voor hoeft te zijn: jongeren worden één keer beloond en moeten dan het gewone leven weer in.

Aan het eind van het debat was ik best strijdlustig. Ik loop hier al vier jaar mee in m’n hoofd, en wordt alles waar ik voor geknokt heb nu in één keer de grond in geboord?! Doe niet zo flauw, dacht ik, we praten niet over een paar ton. Toen uiteindelijk alle partijen voorstemden, overheerste dankbaarheid en vreugde.”

In de schijnwerpers: rubriek voor opmerkelijk regionaal nieuws.