Economie

Schilder Deurloo (80) staat zonder duizelingen op de ladder

Een agent betrapte Wim Deurloo toen hij als 13-jarig broekie voor klanten van zijn vader stond te schilderen. Nu, bijna zeventig jaar later, kan hij de kwast nog steeds niet neerleggen. „In de zomer zou ik wel wat vaker een dagje vrij kunnen nemen.”

Dick den Braber
13 May 2019 15:25Gewijzigd op 17 November 2020 05:59
Schilder Deurloo (80) staat zonder duizelingen op de ladder. beeld Cees van der Wal
Schilder Deurloo (80) staat zonder duizelingen op de ladder. beeld Cees van der Wal

Vijf dagen per week werkt Deurloo (80) uit Capelle aan den IJssel. „Elke dag ga ik om half acht de deur uit.” Zowel zijn beroep als zijn werklust heeft hij niet van een vreemde. „Mijn grootvader was ook schilder, in Oosterland. Hij werkte ook nog toen hij al tachtig was.” Zelfs zijn overgrootvader was al schilder, vermoedt Deurloo. „En mijn vader ook. Hij startte in 1927 een eigen schildersbedrijf in Andijk, later in Hoorn.”

Vader Deurloo wist goed gebruik te maken van zijn elf kinderen. Deurloo: „Ik stond eens ergens ’s avonds voor een klant van hem te schilderen, toen een politieagent vroeg hoe oud ik was. Moet je voorstellen: ik was 13 jaar. Mijn vader moest ervoor naar het politiebureau. Hij heeft flink moeten praten om onder een boete uit te komen.”

Het scheelde dat de jonge Wim overdag naar school ging. „Mijn vader vertelde dat ik maar af en toe hielp.” Ook daarna nam vader Deurloo het niet zo nauw met de regels. Het leverde nogmaals een ontmoeting met de politie op. „Ik stond overdag op een stelling te werken, toen een agent op de fiets stopte en vroeg hoe oud ik was. „Ik ben vijftien jaar.” „Wat?!”, zei de agent. „Dan ben je nog te jong om op een stelling te werken.” Dat mocht pas vanaf je zestiende. Hij keek naar mijn vader, die op straat stond te schilderen en zei: „Je zoon komt van die stelling af, en jij gaat erop. En ik kom elke dag kijken of dat zo blijft, tot jullie hier klaar zijn.” Dat klopte ook: elke dag fietste die agent langs.”

Rembrandt

De jaren erop bleef vader Deurloo graag gebruik maken van zijn goedkope werkkrachten. Het betekent niet dat zijn zoon er altijd zin in had. „Mijn vader was niet scheutig met zakgeld. Toen ik net begon, kreeg ik niets. Dat was niet altijd leuk. Zeker niet als ik dan ’s winters buiten in de kou hout in de grondverf moest zetten. In die tijd heb ik wel een hekel aan het schilderwerk gehad. Maar later zei mijn vader bijvoorbeeld weleens: als je dat gebouw af hebt, krijg je twaalf gulden. Dat was een mooi bedrag.”

De sociale contacten leverden hem ook toen al plezier op. „Dan kwamen bijvoorbeeld de bakker, groenteboer en melkboer langs. Ze riepen dan: „Hé, kwastenbederver!” Soms riep er een: „Há, Rembrandt!” Een ander riep eens: „Hé, Vondel!” Ik zei: „Ach man, dat was helemaal geen schilder.” Hij reageerde: „Jij toch ook niet?” Je rommelt ook maar wat aan, bedoelde hij.” Deurloo grinnikt.

De rest van zijn leven werkte Deurloo samen met zijn broer Anton „We bleven wel zzp’er. Zo konden we gemakkelijk onze eigen weg gaan, als dat nodig was.”

Anton (72) stopte vijf jaar terug. „Hij kreeg last van zijn benen.” Zelf prijst Deurloo zich nog steeds gelukkig met een goede conditie. „Ik werk haast elke dag. Dat ik voor dit interview een ochtend thuis zit, is vreemd voor mij.”

Overgrootvader

Financiële noodzaak is niet aan de orde. „We zitten hierdoor wel wat ruimer in het geld. Zo kunnen we bijvoorbeeld vaak naar Turkije op vakantie.” Een belangrijkere drijfveer is zijn goede gezondheid. „Ik zeg weleens tegen klanten: „Hier staat wel mooi een overgrootvader te schilderen.” Daar staan ze dan van te kijken. Lichamelijk kan ik het aan. Ik kan nog zo een ladder op, om de voorgevel te schilderen. Zodra ik last krijg van duizelingen moet ik daarmee stoppen. Maar dan kan ik nog genoeg ander schilderwerk doen.”

Hij stopt pas echt als hij niet meer kan, weet zijn vrouw, J. Deurloo-Muilwijk (79). Intussen ziet ze hem overdag zelden. Ze vindt het prima. „Hij doet het graag. Alleen ’s zomers vind ik dat niet altijd leuk. Dan wil ik weleens samen een dagje weg, daar hebben we tenslotte de leeftijd voor.” Haar man knikt schuldbewust. „Ik zou meer thuis moeten zijn. Zet het er maar bij, dan kan ze mij eraan houden.”

Bent u of kent u ook iemand die doorwerkt na het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd? E-mail naar econ@refdag.nl.

Loopbaan Wim Deurloo

  • Geboren: 6 maart 1939 in Hoorn

  • Lagere school in Hoorn

  • Vervolgonderwijs: Ambachtsschool, schildersvakschool in Rotterdam

  • Banen: schilder bij pa in de zaak

  • Schilder in eenmanszaak ”Deurloo Schildersbedrijf” te Rotterdam

Meer over
Doorwerken

RD.nl in uw mailbox?

Ontvang onze wekelijkse nieuwsbrief om op de hoogte te blijven.

Hebt u een taalfout gezien? Mail naar redactie@rd.nl

Home

Krant

Media

Puzzels

Meer