Het begint, klonk het meteen uit de kelen van veel doemdenkers. Zij doelden erop dat alles in elkaar begint te storten en we een economische, financiële en maatschappelijke crisis mee gaan maken waar die van 2008 en 2009 bij verbleekt. Het zijn overigens dezelfde personen die zo’n totale ineenstorting ook voor begin dit jaar voorzagen. En voor 2017. En 2016. En 2015. Et cetera.

Als macro-econoom maak ook ik me zorgen. Er zijn nu eenmaal beren te zien op de weg. Dat ontkennen, dat doet alleen iemand die aan de andere extreme kant van het spectrum zit. Komt er ooit een nieuwe crisis? Zeker. Wordt die heviger dan de vorige? Zou best kunnen. Maar de daling van de koersen van de afgelopen dagen is in mijn ogen geen begin ervan.

Een scherpe en aanhoudende daling van aandelenkoersen is te verwachten in een omgeving waarin de economische groei afneemt en de verwachtingen zijn dat die afname verder doorzet. Of als de inflatie uit de hand loopt, waardoor de centrale banken hun rentes flink moeten verhogen om de prijzen af te remmen. Hoge rente is namelijk hét medicijn tegen hoge inflatie.

Van dit alles is echter geen sprake. De groei is zeer hoog en de verwachtingen zijn uitstekend. Of die uitkomen, dat is vers twee, wat nú voor aandelenmarkten belangrijk is, is of ze goed of slecht zijn. En ze zijn dus meer dan goed. Oké, zou de handelsoorlog in de wereld dreigen te ontsporen, dan zouden die mooie verwachtingen de prullenbak in kunnen. Maar de VS hebben de laatste tijd hun handelsruzie met veel landen juist bijgelegd!

De inflatie ligt om en nabij de 2 procent. Die kan de komende tijd iets verder oplopen door de duurdere olie, maar om te zeggen dat die uit de hand zal lopen, gaat veel te ver. Bedrijven melden doorgaans keurige winsten en de mensen die daarvoor doorgeleerd hebben, zeggen dat dat voorlopig zo blijft.

Nee, er is geen enkele reden de genoemde koersdaling te zien als het begin van de economisch-financieel-politieke ondergang. Dat gezegd hebbende: dát de koersen in oktober zo fors gedaald zijn, is allesbehalve verrassend. De geschiedenis leert ons namelijk dat oktober de maand van de beurscrashes is. Als de koersen op één dag stevig zakken, spreken beleggers van een zwarte dag. Zo hebben we een zwarte maandag (19/10/1987 en 27/10/1997), zwarte dinsdag (29/10/1929), zwarte donderdag (24/10/1929) en zwarte vrijdag (13/10/1989). Maar diezelfde geschiedenis leert ons ook dat oktober gemiddeld genomen het startschot blijkt te zijn van een mooie rally. Oktober, november en december blijken drie van de vier beste maanden voor aandelen te zijn.

Verder leert de geschiedenis dat de koersen het prima doen na parlementsverkiezingen in de VS (staan voor 6 november op de agenda) of nadat de rentecurve omkeert. De lange rente is dan lager dan de korte, een bijzonder fenomeen. Dat is een kwestie van tijd, voor het einde van het jaar kan het zo ver zijn.

Nee, de kans is klein dat 10 oktober 2018 de boeken in gaat als de zwarte woensdag, de enige dag overigens die we missen om een compleet zwarte week te hebben.

De auteur is hoofdeconoom bij OHV Vermogensbeheer.