Dat is voorlopig voorbij, klonk het dit weekeinde beslist vanuit Washington. UNRWA is zijn oorspronkelijke doel mijlenver voorbijgeschoten. De organisatie werd opgericht om Palestijnen die het oorlogsgeweld na de stichting van de staat Israël in 1948 waren ontvlucht bij te staan. Dat waren er destijds naar schatting tussen de 600.000 en de 700.00.

Inmiddels is dat aantal tot ver boven de 5 miljoen gegroeid. UNRWA biedt namelijk ook hulp aan de nakomelingen van de oorspronkelijke vluchtelingen. Dat strookt niet met de algemene definitie die de Verenigde Naties voor vluchtelingen hanteren, meent Washington. En het is ook niet in lijn met het streven van de VN om ontheemden binnen drie jaar te laten integreren in hun nieuwe verblijfplaats, als terugkeer (vooralsnog) niet mogelijk is. Daarmee heeft UNRWA het vluchtelingenprobleem „opgeblazen” en de basis gelegd voor een ongelimiteerde instandhouding van de netelige kwestie, vinden de VS.

Dat is overigens lang niet het enige waar Washington zich, in navolging van Israël, al jaren aan stoort. Op door UNRWA gerunde Palestijnse scholen wordt „stelselmatig” een klimaat gecreëerd waarin het bestaansrecht van Israël wordt ontkend. Dat blijkt onder andere uit schoolboekjes waarin de Joodse staat op de kaart ontbreekt en opruiende teksten zijn opgenomen.

Ook zijn UNRWA-faciliteiten herhaaldelijk gebruikt om wapens van de Palestijnse terreurbeweging Hamas op te slaan en zijn ambulances van de organisatie ingezet om terroristen te vervoeren – zaken die de VN-instantie zelf heeft toegegeven. En, meer in het algemeen, de investeringen die UNRWA in sociale projecten in de Palestijnse gebieden doet, geven Hamas de vrijheid grote bedragen aan oorlogstuig uit te geven.

Redenen te over om UNRWA kritisch te bejegenen, ondanks het vele goede werk dat organisatie verricht.

Het probleem is echter dat er vooralsnog geen plan B voorhanden is. De Arabische buurlanden van Israël, waar zich de meerderheid van de ‘vluchtelingen’ bevindt, hebben al die jaren eveneens stelselmatig het probleem in stand gehouden.

In plaats van hun Arabische ‘broeders’, die de afgelopen decennia allang hun weg in de Syrische, Jordaanse en Libanese maatschappij hebben gevonden, officieel op te nemen, wordt hun vluchtelingenstatus gecontinueerd. Met alle wantoestanden in de overvolle vluchtelingenkampen van dien.

Natuurlijk zijn andere internationale donoren direct in het Amerikaanse financiële gat gesprongen, de Europese Unie voorop. Zij zouden er beter aan doen naar een structurele oplossing van het probleem te streven, in plaats van belastinggeld in een bodemloze put te smijten.