Het is het handelsmerk van Keller, voormalig pastor van de Redeemer Presbyterian Church in New York City: hij schrijft niet voor mensen binnen of buiten de kerk, maar voor iedereen, in het besef dat wij mensen vanbinnen niet van elkaar verschillen – of we nu naar de kerk gaan of niet. Daarbij spreekt hij verstaanbare taal, zonder jargon, zodat iedereen zijn boek kan begrijpen, ook degenen die niet bij deze dingen zijn opgevoed. Dat maakt dat zijn lezers, of ze zich nu binnen of buiten de kerk bevinden, met nieuwe ogen naar de oude kerstboodschap leren kijken.

Met ”Kerstboodschap: het geheim van de geboorte van Christus” (uitg. Van Wijnen) wil Keller uitleggen waar het écht over gaat bij het kerstfeest. Het kerstverhaal is een van de weinige Bijbelse geschiedenissen die nog herkenning oproepen in een tijd van secularisering. Daarom biedt het wat Keller betreft een uitgelezen kans om het Evangelie centraal te stellen.

Kern

Het probleem is, schrijft Keller, dat mensen wel dénken dat ze het kerstverhaal kennen, terwijl de vraag is of ze de kern ervan niet missen. Kerst gaat voor veel mensen over kerststallen en kaarsen, over liedjes met herders en engelen, over licht en vrijgevigheid, over het versterken van familiebanden. En daar hoort dan het beeld van een Kind in een kribbe bij.

Kellers reactie daarop is niet: wij christenen hebben het ware kerstverhaal, en laten we dus maar met elkaar Kerst vieren. Hij wil het tegenovergestelde doen: aansluiten bij de vage herinneringen die er overal in de wereld zijn aan licht en vrede en vrijgevigheid. Op die manier neemt hij zijn onwennige lezers bij de hand om samen met hen naar de diepere boodschap van het Evangelie te kijken.

Woedend

Meteen aan het begin al rekent de Amerikaanse voorganger af met het beeld van Jezus als een aardig en inspirerend iemand. Mensen die Hem hier op aarde ontmoetten, schrijft hij, vonden Hem nooit zomaar aardig. Ze werden bang, of ze werden woedend. Of ze knielden voor Hem neer en aanbaden Hem. „Niemand zei: „Wat een inspirerend mens. Hij zorgt ervoor dat ik beter mijn best ga doen in het leven.””

Confronterend is de boodschap van Kerst vooral voor mensen die zelf hun keuzes willen bepalen en zelf hun leven willen vormgeven. En dat zijn we natuurlijk allemaal, schrijft Keller, want „er zit in het mensenhart een natuurlijke vijandigheid tegenover alles en iedereen die beweert het over ons voor het zeggen te hebben.”

Overgave

Aan de hand van de bekende hoofdstukken uit Mattheüs en Lukas vertelt Keller waarover het gaat. De geslachtsregisters, de wijzen uit het Oosten, Maria, de herders, de profetie van Simeon – al die Bijbelgedeelten komen aan bod. Ze laten wat Keller betreft met elkaar de meest wezenlijke noties van het Evangelie zien.

”Het geheim van de geboorte van Christus” gaat zodoende over zonde en verzoening, over geloof en bekering, over de onwil van de mens en Gods soevereine genade, over de strijd van het christenleven. Daarbij wordt voortdurend zichtbaar hoezeer het Evangelie indruist tegen alle menselijke voorkeuren. „De oproep tot theologisch gefundeerde, bereidwillige en vreugdevolle overgave”, schrijft Keller, „is de aansporing die het meest radicaal ingaat tegen de cultuur van onze westerse wereld, waarin aan niets zoveel waarde wordt gehecht als aan persoonlijke autonomie.”

Mensen, ook christenen, willen graag hard werken en dan een verdiende beloning krijgen, ze zijn te trots om van genade te leven. Maar: „de beloften van Kerst neem je pas waar als je eerst erkent dat je jezelf niet kunt redden of zelfs maar kunt kennen zonder het licht van zijn onverdiende genade in je leven.”