Althans, zo leek het. Want zondag weigerde Mugabe tijdens een televisietoespraak zijn vertrek aan te kondigen. Hij werd tijdens zijn speech geflankeerd door leden van de militaire top, die zelfs applaudisseerden voor de president. Maandag kwamen er berichten dat Mugabe alsnog de handdoek in de ring gooit.

De ZANU-PF-partij van Mugabe had al aangekondigd maandag een afzettingsprocedure tegen de president te beginnen als hij niet vrijwillig vertrekt. En voor woensdag staat een grote demonstratie van de Zimbabwaanse bevolking tegen Mugabe gepland.

Dat laatste zou wellicht nog enig soelaas kunnen bieden voor een uitweg uit deze hoogst merkwaardige situatie. Als de bevolking zich massaal tegen Mugabe en de gevestigde orde keert, zou dat wellicht tot een politieke omwenteling in het land kunnen leiden.

Er is echter een aantal moeilijkheden. Protesten tegen het regime zijn in het verleden met harde hand de kop ingedrukt. Zimbabwe is een politiestaat en de veiligheidsdiensten verstaan de kunst van intimidatie als geen ander. Ook de afgelopen dagen waren er berichten van bedreigingen. Het gebruik van geweld wordt daarbij niet geschuwd. Dat heeft de belangrijkste oppositieleider, Morgan Tsvangirai, in het verleden veelvuldig ondervonden.

Het tweede probleem is dat zondagavond leden van de presidentiële garde bij het verblijf van oud-vicepresident Mnangagwa werden gesignaleerd. Hij gold lange tijd als de gedoodverfde opvolger van Mugabe, maar werd al eerder op een zijspoor gezet, ten gunste van Grace, de echtgenote van Mugabe.

De aanwezigheid van de presidentiële garde zou kunnen betekenen dat Mnangagwa toch weer in beeld is om het presidentschap over te nemen. De vraag is of Zimbabwe met hem beter af is. Hij was medeverantwoordelijk voor de massamoorden in de Zimbabwaanse regio Matabeleland in de jaren 80 en behoort als geen ander tot de oude, corrupte garde van het Afrikaanse land.

Het is daarom te hopen dat de Zimbabwaanse bevolking daadwerkelijk een vuist kan maken tegen het heersende regime. Het is hoog tijd dat er eerlijke en democratische verkiezingen komen en de bevolking een betrouwbaar leiderschap krijgt waar het recht op heeft.

Ooit was Zimbabwe de graanschuur van Afrika en relatief welvarend. Mugabe en de zijnen hebben het land alleen maar afgebroken. Uiteraard ten gunste van henzelf.