Vlag is symbool, geen totempaal, van Nederlandse identiteit
De Tweede Kamer, het parlement, heeft donderdag met overgrote meerderheid besloten dat de nationale vlag een plekje moet krijgen in de vergaderzaal. De Kamerleden Van der Staaij (SGP) en Wilders (PVV) hebben dit voorstel donderdag bij motie aan de Kamer voorgelegd. Volgens de SGP-fractieleider kan de Nederlandse vlag in de vergaderzaal een mooie en duidelijke functie vervullen als symbool van de natie. Hij wees erop dat de nationale vlag in parlementen van andere landen heel normaal is. „Bijna geen land heeft het niet.” De vrees om voor nationalistisch te worden uitgemaakt, is volgens Van der Staaij typisch Nederlands. Hij toonde zich na aanname van zijn motie, die gesteund werd door alle partijen behalve de Partij voor de Dieren, dankbaar dat de Kamer met zo’n ruime meerderheid instemde met zijn voorstel.
Wie wat nader inzoomt op de vlaggenkwestie kan zich inderdaad verbazen over het feit dat de Nederlandse vlag tot nu toe geen plaats had aan het Binnenhof. Dat heeft ongetwijfeld te maken met de volksaard. Nederlanders zijn uitermate huiverig voor één enkel symbool dat onze nationale eenheid moet verbeelden. Dat heeft natuurlijk z’n oorzaken. In de Tweede Wereldoorlog werd duidelijk hoe een symbool als de vlag een kwalijke rol kan spelen. Het is niet voor niets dat bij onze oosterburen pas de laatste jaren de vlag weer een rol speelt bij nationale evenementen. Veel Duitsers voelen zich trouwens nog steeds meer op hun gemak onder de Europese vlag dan onder de Duitse.
In het diverse Nederland is er niet zelden de angst dat de vlag een eenheid moet verbeelden die er niet is. In een multiculturele en multireligieuze samenleving kijkt men liever naar het vreedzaam samenleven zónder een symbool dat bepaalde groepen mensen mogelijk uitsluit.
En daar zitten ook precies de pijn en de kronkel in het denken. Want de nationale driekleur is niet bedoeld om mensen uit te sluiten, maar om ze in te sluiten. Het is een symbool van eenheid in een maatschappij die zeer divers is. Juist de vlag laat zien dat de ruim 17 miljoen Nederlanders, ondanks verschillen op tal van terreinen, een gemeenschappelijke identiteit hebben. Allemaal zijn ze immers Nederlander.
Van der Staaij voelt, gezien de brede steun voor zijn voorstel, goed aan dat er in onze individualistische tijd behoefte is aan een symbool dat iets van gezamenlijkheid laat zien. Je krijgt bijna de indruk dat de breedte van de Tweede Kamer blij was dat iemand het eens durfde te zeggen. En dat die iemand dan niet Wilders is, maar de leider van de oudste politieke partij van ons land.
Nederland mag best wat trotser zijn op de eigen identiteit. En op mooie en goede zaken uit de eigen geschiedenis van het land. Daar is helemaal niets mis mee. Natuurlijk moet die trots niet doorslaan. De vlag is een symbool, het is geen totempaal. Het is de taak van de oudste partij in de Kamer om, als de vlag dat wél dreigt te worden, opnieuw een motie in te dienen. Om de vlag zo snel mogelijk uit het parlement te verwijderen.
