Nederland heeft op dit moment echter een demissionair kabinet en daarmee is het actuele regeringsbeleid allerminst spannend. Op het gebied van de fiscaliteit worden er slechts een zeer beperkt aantal maatregelen voorgesteld, die naar mijn mening niet interessant zijn voor een verdere verdieping. Het wachten is op een nieuw kabinet.

Deze keer zal ik me dan ook beperken tot een andere fiscale actualiteit: een uitspraak van het gerechtshof in ’s-Hertogenbosch over de aftrekbaarheid van specifieke zorgkosten in de aangifte inkomstenbelasting.

Kort gezegd is het voor belastingplichtigen die in een jaar uitgaven hebben gedaan voor zorgverlening onder voorwaarden mogelijk om deze in aftrek te brengen in de aangifte inkomstenbelasting. Dit geldt bijvoorbeeld voor uitgaven in het kader van zorgverlening door medici en kosten voor medicijnen, diëten en bepaalde hulpmiddelen.

Voorwaarde

Een belangrijke voorwaarde is dat de belastingplichtige géén vergoeding voor de kosten heeft gekregen van bijvoorbeeld een zorgverzekeraar.

Daarnaast kan kostenaftrek alleen in aanmerking worden genomen als de aftrekbare kosten uitkomen boven een bepaalde drempel. Deze drempel is inkomensafhankelijk. Voor inkomens tot 40.296 euro geldt in 2017 een drempel van 1,65 procent. Voor het deel van het inkomen boven dat bedrag is die zelfs 5,75 procent. Voor iemand die bijvoorbeeld 40.000 euro verdient is de drempel 660 euro. Hij of zij heeft pas recht op aftrek als de zorgkosten boven die 660 euro uitkomen.

Terug naar de uitspraak. De belastingplichtige in de bewuste zaak lijdt aan diverse aandoeningen, waaronder parkinson. In verband met deze aandoeningen brengt zij enige aanpassingen in haar woning aan. De daarmee samenhangende kosten voert zij vervolgens op in haar aangifte inkomstenbelasting.

De inspecteur accepteert de aftrekpost echter niet. Volgens hem zijn de aanpassingen namelijk niet op medisch voorschrift aangebracht.

Onvoldoende

De rechter oordeelt vervolgens dat de diverse door de belastingplichtige aangevoerde verklaringen, (zorg)overeenkomsten en haar medische historie onvoldoende zijn om te concluderen dat de aanpassingen in de woning op medisch voorschrift hebben plaatsgevonden. Er is geen sprake van een voorschrift dat door een als genees- of heelkundige aan te merken hulpverlener is opgesteld. De aftrek wordt geweigerd.

De fiscale aftrekbaarheid van aanpassingen aan de woningen in verband met een medische noodzaak is inmiddels versoberd. Met ingang van 1 januari 2014 kunnen de uitgaven voor rolstoelen, scootmobielen en aanpassingen aan een woning niet meer als specifieke zorgkosten in aftrek worden gebracht.

Ondanks deze versobering blijft het mogelijk om bepaalde zorgkosten in aftrek te brengen. De uitspraak van het Bossche gerechtshof blijft in dat opzicht relevant: de bewijslast is groot. Indien het een aftrekpost betreft van ”kosten op medisch voorschrift” laat deze uitspraak zien dat een medische verklaring toch echt noodzakelijk is. Een eigen inschatting of onderbouwing is onvoldoende.

De auteur is werkzaam bij BDO Belastingadviseurs. Reageren? fiscaal@refdag.nl