Dat zegt Willem Kok (33), catecheet en werkzaam bij het LCJ, een jongerenorganisatie in de Christelijke Gereformeerde Kerken. „Dinsdag sprak ik op catechisatie over het gebed. Later zag ik op Puntuit, de RD-jongerensite, een artikel over het gebed. Dat deelde ik in de WhatsAppgroep van mijn catechisatiegroep. Zo verleng je de les”, zegt Kok, verbonden aan de christelijke gereformeerde Eben-Haëzergemeente in Sliedrecht.

Lees ook

Kerk worstelt met online leiderschap

Voordeel van een WhatsAppgroep is ook dat bijvoorbeeld jongeren snel op de hoogte zijn van ingrijpende gebeurtenissen. „Pas overleed in onze gemeente een 42-jarige vader aan kanker. Zijn stiefzoon zit in mijn catechisatiegroep. Toen binnen onze WhatsAppgroep het overlijden werd bekendgemaakt, toonden jongeren van 14 jaar zich betrokken. Ze boden aan dat die zoon gerust langs mocht komen om even te praten. Ik ben dankbaar voor die momenten.”

Hoe moeten catecheten reageren als ze merken dat jongeren op bijvoorbeeld Facebook blijk geven van een levenswandel die God verdriet doet? „Ik vind dat een worsteling. Veel christelijke jongeren leven helaas in twee werelden. Enerzijds praten ze serieus over de zondagse preek, anderzijds volgen ze bijvoorbeeld de tv-serie ”Wie is de Mol?”. Als je daarvan een fragment bekijkt, wordt binnen een kwartier Gods Naam op allerlei manieren door het slijk gehaald. Het beste is om jongeren daar in een persoonlijk gesprek op te bevragen in plaats van iemand op Facebook te bestraffen.”

Verheugd is Kok als hij merkt dat jonge mensen getuigen van een leven in dienst van de Heere. „Ik denk aan een jonge vrouw van rond de 25 die geregeld christelijke teksten op Facebook doorgeeft, zoals: Ik reis liever met God door de nacht dan overdag alleen.”

Predikanten die niets hebben met sociale media hoeven zich niet bezwaard te voelen, benadrukt Kok. „Een oudere predikant stond voor een groep jongeren en wees naar zijn gezicht: „Dit is mijn face.” Ook hield hij de Bijbel omhoog. „En dit is mijn Boek. En ik wil jullie elke dag zien.””