Het personeel werd bij de uitbraak van de ziekte in maart al snel van beschermingsmiddelen voorzien vanuit Lelie zorggroep, waar Agathos onderdeel van is. „Als ik met een mondkapje op door het dorp fietste, keken mensen je aan alsof je niet goed was. Maar inmiddels is dat veel normaler geworden. Doordat je tijdens het fietsen frisse lucht inademt, heb ik van het mondkapje nooit last gehad, afgezien van het feit dat je bril beslaat. Het is heel anders wanneer je met een masker op urenlang in een warme ruimte moet werken.”

Van de vaste cliënten in Krimpen is zowel tijdens de eerste als in de tweede golf nog niemand besmet geraakt. „Dat is best heel bijzonder. Wij hebben ook een Covidroute, langs patiënten die vanwege coronabesmetting tijdelijk thuiszorg nodig hebben. Dat vergt veel: bij elk adres hult de verzorgende zich voor de deur in een beschermend pak, na afloop gaat het weer uit en moet je alles schoonmaken. Dan naar de volgende, weer aankleden, enzovoort. En dat dus vier, vijf keer. Om te voorkomen dat cliënten met beginnende dementie enthousiast de deur opendoen voordat je je beschermende kleding aan hebt, bellen we van tevoren om te zeggen dat ze in hun kamer moeten blijven.”

Angstig

De Raad is twee keer onbeschermd bij iemand binnengekomen die coronaverschijnselen bleek te hebben. „Daar schrik je van; thuis kreeg ik een huilbui. Het was heel angstig. Mijn thuissituatie is ook kwetsbaar, dus ik probeer risico’s te vermijden. Bij die cliënten belde ik de huisartsenpost, maar daar wist men soms ook niet goed wat men ermee aan moest. In het begin was er nog veel onzekerheid.”

Het aantal besmettingsgevallen is in Krimpen aan den IJssel momenteel bovengemiddeld hoog. „Mensen in mijn omgeving zitten in quarantaine, één gezin al drie weken. Dan komt het wel dichtbij.” Vorige week had de verzorgende beginnende keelpijn. „Gelukkig testte ik negatief.”

Onvoorzichtig

Onder de oudere cliënten heerst veel vrees voor besmetting. „Sommigen zijn laconiek: Het is gewoon een griepje. Maar dat is het niet. Vriendinnen van me zijn in het voorjaar ernstig ziek geweest en zijn er nu nog niet bovenop.

Moeilijk vind ik dat kinderen en kleinkinderen van cliënten soms maling aan alle regels hebben. Ze komen gewoon na kerktijd gezellig met een groep bij oma koffiedrinken. Dan denk ik: Wij zijn uiterst voorzichtig, waarom zijn jullie het niet? Ik zeg er ook wel wat van, maar ik kan het niet verbieden. Gelukkig is 90 procent van de mensen wel voorzichtig.”

De eenzaamheid van ouderen is aangrijpend, zegt De Raad. „Hun sociale leven is grotendeels weg. We bieden de gelegenheid voor beeldbellen met een coach. Daar is veel behoefte aan. Zelf hebben we tijdens onze bezoeken geen tijd voor een uitgebreid gesprek, al proberen we wel zoveel mogelijk een luisterend oor te bieden. Een vrouw die de kerkdiensten erg miste, heb ik op haar 95e nog aan een tablet gekregen. Er ging een wereld voor haar open toen ze de dominee tijdens de dienst weer kon zien.”