Diversiteitsdenken verovert Nederland in rap tempo
„Homorechten zijn mensenrechten.” Dat stelde ooit de toenmalige democratische minister van Buitenlandse Zaken in de VS, Hillary Clinton. Een echo daarvan klonk deze week in de Tweede Kamer: „Mensenrechten en lhbt-rechten zijn geen mening.” PvdA-Kamerlid Van den Hul stelde dat tijdens de behandeling van de onderwijsbegroting bits in de richting van SGP-Kamerlid Bisschop. Die maakte in zijn bijdrage kritische opmerkingen over het thema genderdiversiteit en inclusie.
Vooral minister Van Engelshoven van Onderwijs roert zich nogal op dit thema. Ze wil af van specifiek meisjes- en jongensspeelgoed en schoolboeken met traditionele rolpatronen. Voor het hoger onderwijs presenteerde ze recent een actieplan voor inclusie en diversiteit, compleet met diversiteitsofficieren.
Genderdiversiteit is een breed begrip. Het gaat niet alleen over de verhouding man/vrouw, maar heeft ook alles te maken met de visie op seksualiteit en de visie op genderidentiteit. Man of vrouw doet er dan niet meer toe. Zij zijn als het ware de twee uitersten en daarbinnen kun je andere identiteiten hebben.
Bisschop vroeg zich af of de minister bij „de inclusie van alles en iedereen” ook vecht voor mensen die sympathiseren met de PVV of die begin vorig jaar de Nashvilleverklaring ondertekenden. Zoals bekend staan daarin onder meer kritische opmerkingen over een homoseksuele leefwijze. Volgens Bisschop leverde ondersteuning van die verklaring „ongeveer het risico van morele steniging op.” Daarop kwam Van den Hul met haar scherpe opmerking.
Formeel heeft Van den Hul geen gelijk. En Clinton ook niet. Homohuwelijken worden in internationale verdragen nergens tot mensenrechten gerekend. Überhaupt is het woord homorechten een vreemd verschijnsel. Er zijn mensenrechten en die gelden voor iedereen.
In ons land ligt ondertussen al op veel terreinen vast dat mensen met een lhbt-achtergrond extra bescherming verdienen. Wat eerst maatschappelijk bijna niet werd geaccepteerd, is in een recht veranderd. Wie zich verzet tegen de nieuwe orde, zou dus mensenrechten aantasten.
Het diversiteitsdenken verovert Nederland in rap tempo. In de ambtelijke organisatie van Amsterdam geldt als regel dat 30 procent van de hogere functies vervuld moet worden door niet-blanken. ‘Dankzij’ een diversiteitstoets krijgt het beroemde Amsterdam Baroque Orchestra and Choir van Ton Koopman geen subsidie meer van de hoofdstad.
„Vernauwende en ergerlijke hypo-correctheid van opgelegd denken, dwingt ons steeds meer in het gevang van polderdenken op straffe van geestelijke steniging”, schreef de rooms-katholieke priester Antoin Bodar als aanbeveling voor het boek van Gabriele Kuby over de seksuele revolutie. Bodar heeft gelijk. Van den Hul levert het bewijs.
