De jury vond het maken van een keuze dit jaar een lastige opgave, zegt juryvoorzitter Gijs Frieling eerlijk. Vooral in de eindfase hadden de juryleden stevige discussies, met name over de vraag of je een schilderij op zichzelf moet beoordelen of dat je het moet zien in samenhang met achtergrond, geslacht, huidskleur, geaardheid of afkomst van de maker.

Na al die discussies had maar één van de drie winnaars van de eerste tot de laatste ronde alle juryleden achter zich. Toch hecht Frieling eraan te zeggen dat de prijs „in principe drie gelijkwaardige winnaars kent”.

Janne Schipper maakt geen schilderijen, maar borduurt heraldische banieren, vaandels en wapendoeken, een traditionele kunstvorm maar met ‘modern hooliganisme’ als thema. De jury ziet er desondanks „schilderkunstige kwaliteiten” in: „tweedimensionale samenstellingen van kleur, krachtig en subtiel.”

Charlott Weise was al twee keer eerder genomineerd, in 2015 en 2016. Zij schildert vooral vrouwenfiguren op allerlei manieren. Volgens de jury laat haar werk zich niet in één keer vatten en is het „altijd onderdeel van een groter verhaal.”

Dan Zhu legt zich toe op ‘automatisch tekenen’, wat voor haar werkt als een meditatie. Ze schildert reeksen van geleidelijk veranderende vormen zoals golven, wolken, zeilen en bladeren. Zo ontstaan volgens de jury „transparante onderwerpen die over elkaar heen liggen of zich elegant door het schilderij bewegen.”

Van alle genomineerden is van 10 oktober tot en met 31 december in het Paleis op de Dam werk te zien. Van de winnaars zijn elk drie werken tentoongesteld, van de overige genomineerden twee. Mensen die ernaartoe willen, moeten van tevoren reserveren.

De Koninklijke Prijs voor de Vrije Schilderkunst werd in 1871 ingesteld door koning Willem III en is bedoeld als aanmoediging voor beeldend kunstenaars onder de 35 jaar. Dit jaar stuurden 406 schilders materiaal in, het hoogste aantal in twintig jaar tijd.