Nu is het 2020 en verovert het kapje miljoenen monden. Koning of kapper, scholier of supermarktbezoeker, reiziger of restaurantbediende: we moeten er allemaal aan geloven. Een stofje dat de druppeltjes van onze spraakwatervalletjes moet opvangen.

Want ja, die kapjes maken de tongen los. In België, Frankrijk, Duitsland, Spanje, Oostenrijk, Portugal en Italië lopen mensen toch ook massaal met gemaskerde monden? Of wanen al die Europeanen zich veilig terwijl de aerosolen echt niet op afstand blijven?

Nog zoiets: vergeten we met zo’n mondmasker de 1,5 meterregel niet? Of herinnert een straatbeeld vol achter de oren geknoopte stofjes ons juist aan dat venijnige virus? En kunnen we niet beter neus, mond en kin verstoppen achter zo’n lelijk lapje, voordat straks de scholen sluiten en onze geliefden wegkwijnen achter de gesloten deuren van gehandicapteninstellingen en verpleeghuizen?

Deze week liet de Tweede Kamer zijn tanden zien: kom op met die kappen. Waarop Rutte overstag ging.

Maar of het stofje onze spraakwaterval stopt? Wie Nederland een beetje kent, weet: de burger neemt geen blad voor de mond.