President Trump houdt ook in Nederland de gemoederen bezig. Vele artikelen verschenen inmiddels, bijvoorbeeld van Henk Jan van Schothorst en Laurens van der Tang (RD 26-9). Tussen de uitgesproken sympathisanten van Trump en degenen die hem liever zien gaan dan komen, nemen zij een tussenpositie in. Trump is als persoon dan weliswaar niet presidentieel, of misschien zelfs onbetrouwbaar, maar hij moet worden beoordeeld op zijn resultaten. Die zijn immers positief! Hij beschermt tenslotte allerlei christelijke waarden en durft deze in beleid om te zetten.

Lees ook

Beleid Trump bracht christen en conservatief veel goeds

Lees ook

Keuze voor Trump is niet niks

Deze tussenpositie is echter problematisch, om meerdere redenen. Ik noem er vier. Allereerst om zijn opereren als politicus. Op de manier waarop Trump politiek bedrijft, kan hij geen geloofwaardige drager van christelijk beleid zijn. Hij brandt mensen af en schuwt het niet om zich openlijk, via sociale media of op persconferenties zeer kwetsend uit te laten over anderen. Daarnaast worden instituties die bedoeld zijn om de rechtstaat te borgen en de machten te scheiden zonder pardon en telkens weer geframed als partijpolitiek gedreven en onbetrouwbaar. Ook wordt geen middel geschuwd om in te grijpen als instituties kritiek durven te uiten of de positie van Trump in gevaar dreigen te brengen. Denk aan het vervangen van de top van diverse overheidsinstanties, maar ook aan het bekritiseren van de rechterlijke macht. De indruk die hieruit ontstaat, is dat Trump ten koste van alles zijn positie en reputatie wil beschermen. Kan het realiseren van christelijke waarden door deze persoon en op deze manier worden ondersteund door christenen?

Het tweede probleem gaat over Trumps motief om christelijke waarden te beschermen. Dit zou te maken kunnen hebben met zijn conservatieve inborst. Overigens beschermt hij maar een deel van de waarden die christenen huldigen; sociale rechtvaardigheid en bescherming van de zwakken maken daar in ieder geval geen deel van uit. De vraag prangt of zijn promoten van christelijke waarden niet vooral voortkomt uit electorale overwegingen. En worden christenen dan niet ‘gebruikt’ om zijn (her)verkiezing veilig te stellen?

Afschuw

Het derde probleem is breder en gaat over het gebruiken van macht om christelijke normen op te leggen aan een samenleving. Is het bevorderen van het Evangelie gebaat bij een politicus die christelijke normen op een manier realiseert die afschuw opwekt bij het niet-christelijke deel van de bevolking? Dit is een ingewikkeld vraagstuk, omdat er wel degelijk thema’s zijn, zoals het beschermen van het leven (abortus en euthanasie), die zo belangrijk zijn dat ze alle steun verdienen. Maar voor andere thema’s is het de vraag of de zaak van Christus gediend is met de steun van Trump. Of is christelijke politiek gewoon het realiseren van zoveel mogelijk doelstellingen voor de achterban? Heiligt het doel alle middelen?

Dat raakt het vierde probleem. Wat betekent de flirt van christenen met Trump op de lange termijn voor christelijk Amerika? De maatregelen die Trump heeft ingevoerd (ook die maatregelen die vanuit christelijk perspectief zijn toe te juichen) zullen, ook in de toekomst, worden geassocieerd met de persoon van Trump en met de manier waarop hij die heeft doorgevoerd. Te vrezen is dat na een machtswisseling er een beweging zal zijn in omgekeerde richting, met eenzelfde gretigheid als waarmee Trump nu de maatregelen van zijn voorganger ongedaan maakt. Een beweging waardoor christenen worden geïsoleerd en op grotere achterstand komen te staan.

Hamvraag

Voor mij is dit de hamvraag: Koestert de Amerikaanse christen die Trump actief steunt niet een president die op langere termijn het aanzien van het christendom in Amerika grote schade berokkent? En wat erger is: de Boodschap van het Evangelie schade berokkent? De tijd zal het leren.

De auteur is zelfstandig ondernemer.