Vaalgrijs hangt het wolkendek boven het vissersdorp Bargny. De bewoners is het bang te moede. Na laagtij volgt hoogtij, dat hoeft niemand hun te vertellen. Al decennia leveren zij strijd met de oprukkende zee. Honderden huizen aan de kust werden al verzwolgen door het water. Het is vechten tegen de bierkaai.

Hoogwater en hoogwater is twee. Eind september is het tij het hoogst, als de zon loodrecht boven de evenaar staat en op het noordelijk halfrond de astronomische herfst begint. Dat de zeespiegel elk jaar stijgt, is in Bargny ook niet onopgemerkt gebleven. En dan zijn er nog de herfststormen.

Wat doe je als je huis op de nominatie staat om door het water gesloopt te worden? De man rechts vecht met de moed der wanhoop. Hij werpt een dam op tegen de vloed. Een kleine steen vliegt door de lucht. Alle beetjes helpen, hopelijk. Lijdzaam afwachten, dat kunnen de inwoners van Bargny zich niet veroorloven. Door ervaring wijs geworden, bereiden ze zich op het ergste voor.

Een lichtpuntje in de ellende is zo gauw niet te ontdekken.