De gezamenlijke missie heet AIDA. Die afkorting staat voor Asteroid Impact & Deflection Assessment, dus de beoordeling van de inslag op en afbuiging van een asteroïde. De Europese ruimtevaartorganisatie ESA heeft dinsdag het contract getekend voor haar deel van het project. Daarmee is een bedrag van 129 miljoen euro gemoeid.

Nederland bouwt mee aan het vaartuig. Zo levert Bradford Engineering uit het Brabantse Heerle de zonnesensoren van het vaartuig. Die zoeken waar de zon staat, zodat de sonde zijn precieze locatie kan bepalen. Bovendien kan hij zelf bepalen hoe hij moet vliegen, als was het een zelfrijdende auto. Die technologie kan in de toekomst helpen bij onbemande missies op de maan en op andere planeten.

In het Europese vaartuig zitten ook een paar kleinere satellietjes verpakt, die na aankomst worden losgelaten om zelf onderzoek te doen. Het mechanisme daarvoor komt van ISISpace uit Delft.

De Amerikanen beginnen volgend jaar met hun deel van het project. Dan wordt het vaartuig DART gelanceerd. Dat gaat naar de asteroïde Didymos en zijn maantje Dimorphos. Die bevinden zich tussen de aarde en Mars, en draaien in een baan rond de zon. Didymos is 780 meter in doorsnee, Dimorphos heeft een diameter van 160 meter.

In september 2022 slaat DART met een snelheid van 22.000 kilometer per uur in op de kleinste van de twee rotsen. Het wordt de eerste keer dat de mensheid bewust de omloop van een hemellichaam verandert. Veel zal het niet zijn, hooguit een paar millimeter, benadrukt Don de Wilde, die voor de ESA betrokken is bij de ontwikkeling van het vaartuig. „Dimorphos is zo groot als de piramide van Gizeh. Een flink ding. Als je daar iets tegenaan gooit dat kleiner is dan een auto, heeft dat niet een gigantische impact. Maar het is voldoende om te zien wat er gebeurt en dan terug te rekenen: als je deze energie gebruikt, krijg je dat effect, wat heb je dan nodig voor een grotere afwijking? Uiteindelijk zie je dan wat nodig is om de aarde te beschermen. Hij moet ook niet te ver uit zijn baan schieten, want stel je voor dat hij dan naar de aarde komt.”

In 2024 vertrekt het Europese deel, de satelliet Hera. Die komt in 2026 aan bij de rots. Dat Europa pas na de inslag vertrekt, is bewust. „Bij de inslag slaat materiaal weg. Dat blokkeert het zicht van de camera’s. Materiaal wat bij inslag wegslaat zal camera’s blokkeren voor goed zicht. De Amerikanen hebben een paar jaar geleden een inslag op een komeet gedaan. Daar konden ze vervolgens niet veel van zien. Door de stofwolk waren de camera’s nutteloos.”