Aanvankelijk weigert Benny Elon de deur van zijn hotelkamer in Katwijk aan Zee open te doen. Daar heeft hij dan ook een goede reden voor. Zijn voorganger, de ultrarechtse minister van Toerisme Rechavam Ze’evi, werd een halfjaar gelden in een Jeruzalems hotel vermoord. „Sindsdien ben ik aan mijn lijfwacht overgeleverd en moet ik me als een braaf jongetje gedragen.”

Elon was deze week voor een kort bezoek in Nederland, op uitnodiging van de stichting Christenen voor Israël. Als minister van Toerisme moest hij proberen het zieltogende vakantieverkeer naar Israël nieuw leven in te blazen. Die opdracht voerde hij ook uit, zij het echter in de hoedanigheid van gewoon parlementslid. Elon diende namelijk enkele dagen geleden zijn ontslag in bij premier Sharon.

„Mijn beslissing af te treden is ingegeven door de capitulatie van Sharon voor de eisen van de ministers Peres en Ben-Eliezer en de Amerikanen”, legt de Joodse politicus uit. „De premier liet de voorwaarde los dat er eerst zeven dagen zonder geweld moeten zijn, voor dat hij met de Palestijnen onderhandelt. Bovendien stond hij Arafat meer bewegingsvrijheid in Ramallah toe, terwijl er op hetzelfde moment nog een bloedige bomaanslag werd gepleegd.”

Elon is overigens niet verbaasd over de ommezwaai van Ariel Sharon. „Vanaf het begin was deze regering gebouwd op een evenwicht tussen enerzijds druk van ons en anderzijds tegenwicht van de kant van Peres en de Arbeiderspartij. We zijn steeds bang geweest dat de balans naar de verkeerde kant zou doorslaan wegens interne politieke redenen en zware internationale druk. Het is duidelijk dat wij opnieuw de prijs voor een Amerikaanse aanval op Irak moeten betalen, zoals we dat ook in 1991 met de conferentie van Madrid hebben gedaan.”

Wel vraagt de rabbijn zich af waarom rechtse politici altijd naar links opschuiven zodra ze aan de macht komen. „Toen Menachem Begin in 1977 premier werd, riep de Likud-partij uitdrukkelijk op Judea, Samaria en Gaza te annexeren. Korte tijd later sloot Begin het Camp David-verdrag met president Sadat dat gewag maakte van Palestijnse autonomie. Hetzelfde gebeurde met Netanyahu. Hij weigerde altijd pertinent Yasser Arafat de hand te schudden. Een halfjaar na zijn verkiezing gaf hij Hebron op en sloot hij de Wye-akkoorden.”

Zijn vertrek als bewindsman betekent niet dat Benny Elon de politiek vaarwel zegt. Hij is nog steeds lid van de Knesset en medevoorzitter van de Partij voor Nationale Eenheid. Bovendien is hij bereid direct terug te keren op het ministerie als Sharon op zijn gewraakte besluit terugkomt. „Ik blijf uiteraard de strijd van de regering tegen het terrorisme steunen. Mijn partij is ook vooralsnog niet van plan op vervroegde verkiezingen aan te sturen, tenzij duidelijk wordt dat Sharon voortgaat op de ingeslagen weg en ons weer op het spoor van ’Oslo’ zet.”

Het sluiten van de Oslo-akkoorden in 1993, waarin de Palestijnen officieel autonomie kregen toegezegd, noemt de ex-minister „de grootste politieke ramp uit onze geschiedenis.” „’Oslo’ vormt een regelrechte bedreiging voor het voortbestaan van de staat Israël en moet worden stopgezet. Eigenlijk hoeft zelfs dat niet eens: Arafat heeft ’Oslo’ lang geleden al vermoord; Sharon is alleen vergeten de overeenkomst te begraven.”

Omdat het rechtse politieke kamp al „te lang overal nee op heeft gezegd, zonder met een deugdelijk alternatief te komen”, heeft Elon een eigen vredesplan opgesteld. Afgelopen week overhandigde hij het zeven punten tellende voorstel aan de Amerikaanse gezant Anthony Zinni, die momenteel in het Midden-Oosten probeert te bemiddelen.

Het allereerste onderdeel van Elons plan vormt de ontmanteling van de Palestijnse autoriteit en de vernietiging van de vele terroristische netwerken in de Palestijnse gebieden. Vervolgens moet het basisprincipe van de Oslo-akkoorden, namelijk twee staten ten westen van de Jordaan, nietig worden verklaard. En ten slotte wil Elon onderhandelingen, onder internationale supervisie, over twee doeleinden: het verhuizen van Palestijnse vluchtelingen naar Arabische buurlanden en het creëren van een Palestijns-Jordaanse staat - een suggestie die volgens een opiniepeiling door 46 procent van de Israëliërs wordt ondersteund.

De Palestijnen en Israëlische Arabieren die reeds in dorpen en steden op de Westelijke Jordaanoever en in de Gazastrook wonen, mogen daar wat Elon betreft blijven, mits zij hun doelstelling om Israël te vernietigen laten vallen. Zij kunnen ook lokale autonomie krijgen, maar dienen wél de Jordaanse nationaliteit aan te nemen. „Daardoor worden hun rechten gewaarborgd door een soevereine staat waarmee wij vrede hebben. Ze kunnen op die manier profiteren van alle voordelen die het staatsburgerschap biedt en ondervinden daarnaast de bescherming die elke buitenlander in Israël geniet. Ik pleit dan ook niet zozeer voor de verhuizing van een volk, als wel voor de verhuizing van rechten.”

„Met name de afgelopen anderhalf jaar hebben de Palestijnen laten zien dat een autonome Palestijnse entiteit ten westen van de Jordaan niet in vrede met Israël kan leven”, vervolgt de Joodse geestelijke. „De enige manier om aan het Palestijnse verlangen naar volledige zelfbeschikking tegemoet te komen is door hen in staat te stellen die wens op nationaal niveau in Jordanië te vervullen.”

Voor vluchtelingenkampen -veelal broeinesten van islamitisch terrorisme- is in Elons plan geen plaats meer in Israël. „Is het moreel om weer een nieuwe generatie Palestijnen in kampen te laten opgroeien? Is het moreel dat zij steeds weer te horen krijgen dat ze op een dag naar Haifa en Tel Aviv kunnen terugkeren en dat alle Joden zullen worden vernietigd? In Jordanië of andere Arabische landen kunnen zij een veel betere toekomst opbouwen.”

De voormalige bewindsman verdedigt zijn deportatievoorstel met het argument dat ook in het verleden dergelijke maatregelen zijn genomen. „Toen we vrede met Israël sloten, moesten Joden die toen in de Sinaï woonden, ook naar elders vertrekken. Begin jaren ’20 zijn Griekenland en Turkije een volksverhuizing overeengekomen die bijna 2 miljoen mensen betrof. De Noor die dat bedacht, heeft er zelfs de Nobelprijs voor de vrede mee gewonnen.”

Benny Elon geeft toe dat zijn vredesplan vooralsnog weinig kans van slagen heeft. Zowel de Jordaniërs als de Palestijnen zullen zijn suggesties vermoedelijk zonder meer verwerpen. „Maar wat is realistisch in het Midden-Oosten? Wie had de aanslag op het WTC in New York voor mogelijk gehouden? Als de Palestijnen straks weer partij voor Saddam Hussein kiezen, kan de mening van de internationale gemeenschap van de ene op de andere dag drastisch wijzigen.”

„Ik zal in elk geval niet rusten totdat het Oslo-akkoord definitief is teruggedraaid. We moeten pal staan als het gaat om ons absolute, door God gegeven recht op het land Israël. De Arabieren moeten begrijpen dat, als ze doorgaan met ons te haten en tegen ons te vechten, ze hier niet samen met ons zullen wonen. We zijn niet slechts tijdelijk in deze regio, zoals de Ottomanen of de Britten. De Joden zullen hier altijd zijn.”