Het voorval werd door omstanders op video vastgelegd en de beelden kwamen al snel naar buiten. Met als gevolg dat demonstranten de straat opgingen en er schermutselingen met de politie plaatshadden. Met het instellen van een avondklok en het oproepen van de Nationale Garde probeert de gouverneur van Wisconsin de rust te herstellen.

Het incident in Kenosha kwam nadat de afgelopen maanden in en buiten de VS massaal is gedemonstreerd tegen racisme en buitensporig politiegeweld. De verontwaardiging volgde op de gewelddadige dood van de zwarte arrestant George Floyd op 25 mei in de stad Minneapolis.

Dat de Amerikaanse politie snel en stevig optreedt, is bekend. Maar het is ook echt niet zo dat de politie in de VS zomaar het pistool uit de holster haalt, als ze optreedt tegen Afro-Amerikanen.

Dat er in Amerika een probleem is als het gaat om de positie van de zwarte bevolking, mag helder zijn. De gehele Amerikaanse samenleving worstelt nog altijd met structureel racisme. Bij veel blanken zit diep in de genen dat de zwarte mens toch anders (bedoeld: minder) is als de witte. Misschien niet bewust, maar wel onbewust.

Die verziekte verhoudingen bepalen dat zeker een groot deel van de zwarte bevolking niet meer voor rede vatbaar is. Elk fors politieoptreden jegens een Afro-Amerikaan is direct verdacht. Voor een grondig onderzoek naar hetgeen er bij een incident echt aan de hand is, bestaat geen ruimte.

Jammer is dat het redelijke gesprek over het racisme in de VS ook haast niet mogelijk is. Van beide kanten begint men de discussie met vooringenomen standpunten. Blanken noemen een voorval al snel een op zichzelf staand incident; zwarten spreken van structureel geweld. Zo bereikt men elkaar niet.

Daar komt bij dat het verzet tegen het racisme vooral geleid wordt door progressieve krachten. Die zitten ook duidelijk achter de beweging Black Lives Matter. Die beweging wil meer dan alleen een einde aan de achterstelling van de zwarten. Zij strijdt ook voor de doorwerking van het libertijnse denken als het bijvoorbeeld gaat om de homo- en transgenderemancipatie. Waarbij wel moet worden gezegd dat niet iedereen in die beweging dat doet.

Veel blanken en zeker ook conservatieve christenen keren zich vanwege dat progressieve denken tegen deze beweging. Maar tegelijk zijn ze daardoor geneigd zich niet in te spannen voor de strijd tegen het structureel racisme. En dat is schuld. Want elk leven telt, ongeacht de huidskleur.