De opening was vanuit de kerk in Sint-Maartendijk. Betrokkenen konden thuis meekijken. De predikant begon zijn toespraak met een verhaal. „Een weesjongetje van een jaar of elf zwierf lang geleden door Londen, sloot zich aan bij een dievenbende en moest voor hen op wacht staan. Het was al ’s avonds laat toen een man tegen hem zei: „Wat doe je hier, ga naar huis!” Ik heb geen huis, antwoordde hij. Wil je dan een huis? Ja, dat wilde hij wel. Ga dan naar die en die straat en noem het wachtwoord: Johannes 3:16. Het jongetje rende erheen. Toen hij na zijn kloppen het wachtwoord noemde, mocht hij naar binnen.”

„In Johannes 3:16 staan geen moeilijke woorden. En toch is het moeilijk wat daar staat: „verloren ga”. Verdien ik het echt om naar de hel te gaan?” Zo vroeg ds. Den Ouden aan de luisteraars. „De hel is voor iedereen die de Heere niet liefheeft. Gelukkig staat er: „niet verloren ga”. De Bijbel zegt: er is eeuwig leven voor ieder die in Hem gelooft. Augustinus noemde het eeuwige leven ook wel een hemels feest. Dat gaat nooit voorbij en verveelt nooit.”

„Het is zó bijzonder. God heeft zondaren lief en gaf Zijn Zoon. De wereld verdient dat God de wereld loslaat, maar in plaats daarvan gaf Hij Zijn Zoon, opdat de wereld het eeuwige leven hebbe. De weg ligt open en Johannes 3:16 is het wachtwoord. Je verliest er niets mee en wint er alles mee”, zo eindigde de predikant zijn toespraak.

Een ander wachtwoord dat houvast geeft, is het gedicht ”Eens was ik een vreemd’ling voor God en mijn hart” van Robert Murray M’Cheyne. Hierover sprak P. M. Kunst, locatiedirecteur van Tholen en Krabbendijke-Kerkpolder. „M’Cheyne leefde als kind al netjes, maar moest toch later zeggen: „Eens was ik een vreemdeling voor God.” Toen hij achttien jaar was, stierf zijn broer, die predikant wilde worden. Robert was heel verdrietig, maar ook in hem ging de Heilige Geest werken”, vertelde Kunst. „Toen zag hij dat alle goede dingen in zijn leven als een wegwerpelijk kleed waren en kwam er een strijd met de zonde, waarbij hij naar Jezus vluchtte. Uiteindelijk werd hij predikant.”

Zwanenzang

„In het dagboek dat M’Cheyne bijhield, schreef hij over de cholera-epidemie in zijn tijd. Zelf was hij niet bang om te sterven, want hij wist dat hij daarna eeuwig zou mogen leven. „Mijn Jezus geleidt mij door de aardse woestijn. „Gestorven voor mij!” zal mijn zwanenzang (laatste lied) zijn.” Toen hij 29 jaar was, kwam hij thuis in het eeuwig vaderhuis. Wat is jouw wachtwoord? Met dit wachtwoord van M’Cheyne kun je het leven in en het leven uit. Het juiste wachtwoord is van levensbelang.”