De dreiging in Israël kwam de laatste jaren vooral uit de hoek van Palestijnse extremisten die zelfmoordaanslagen uitoefenden. De laatste tijd echter kijken degenen die belast zijn met de veiligheid van het land eveneens toenemend naar rechts.

De huidige sfeer in het land vertoont overeenkomsten met de stemming in het najaar van 1995. Toen bestond er in rechtse Joodse kringen hevige stemmingmakerij tegen de Arbeiderspartij en tegen premier Jitschak Rabin, die het overleg met de Palestijnen was gestart en in het kader van het Oslo-vredesproces territoriale concessies deed.

Op 3 oktober 1995 sprak een groepje religieuze Joden het ”pulsa denura”-gebed over Rabin uit. In deze kabbalistische vloek worden engelen van destructie gevraagd een bepaalde persoon met het zwaard te slaan. Op 4 november 1995 was Rabin gedood. De Joodse terrorist Yigal Amir wist door het veiligheidscordon om de premier heen te breken en hem in de rug te schieten.

Op 12 september dit jaar wierp Yosef Dayan, die meedeed aan de ”pulsa denura” tegen Rabin, zich op als vrijwilliger om dit vloekgebed ook tegen Sharon uit te spreken. De openbare aanklager echter zei dat er nog onvoldoende reden was deze rabbijn uit de nederzetting Psagot bij Ramallah op de Westelijke Jordaanoever te vervolgen. Ook een andere bekende politici of militaire leiders kunnen het slachtoffer worden van een complot of van een individu dat meent God en volk een dienst te bewijzen met een politieke moord.

Een andere mogelijkheid waar veiligheidskringen rekening mee houden, is een aanslag op de Tempelberg. Iedereen begrijpt dat het opblazen van een van de moskeeën op de Tempelberg de islamitische wereld in een staat van razernij kan brengen, zodat een terugtrekking niet meer mogelijk is. Verder is het mogelijk dat Joodse extremisten een aanslag op Palestijnse burgers zullen plegen. In april 2002 greep de politie twee leden van de nederzetting Bat Ayin in de kraag die van plan waren een krachtige bom tot ontploffing te brengen tussen Palestijnse meisjes die naar school gaan op de Olijfberg.

Ook de door de regering ingestelde ”dienst voor de ontruiming” krijgt de wind van voren. Deze instantie moet zich bezighouden met de compensatie en herhuisvesting van de bewoners in de nederzettingen die worden ontruimd. Een groep rabbijnen riep op de brieven van deze instantie te verbranden. De leider van de groep Vrouwen in het Groen, Nadia Matar, stuurde de leider van de dienst, Yonatan Bassi, een fax waarin ze hem beschuldigde een „verschrikkelijkere versie van de Jodenraad” te zijn. De Jodenraad werd door de nazi’s aangesteld. De procureur-generaal, Menachem Mazuz, heeft dinsdag besloten een crimineel onderzoek naar haar in te stellen vanwege de verdenking dat ze een ambtenaar heeft beledigd.

De minister voor Binnenlandse Veiligheid, Gideon Ezra, vindt dat er mogelijkheden moeten zijn om snel op te treden tegen personen die dergelijke kreten slaken of aanstichten tot geweld. Hij krijgt daarin de steun van Mazuz. Deze heeft de politie de mogelijkheid gegeven zonder zijn toestemming een onderzoek in te stellen tegen personen of activisten die aanstichten tot geweld. De Vrede Nu-beweging heeft een rapport uitgegeven waarin het melding maakt van achttien gevallen van aanstichting. De lijst bevat oproepen om militaire bevelen te weigeren om de Gazastrook te evacueren, het dreigen met burgeroorlog en het maken van vergelijkingen met de holocaust.

Natuurlijk beamen velen in het rechtse kamp dat alleen wettelijke protesten tegen de ontruiming geoorloofd zijn. Rechts zegt wel dat Sharon de democratie met voeten treedt met zijn terugtrekkingsplan. Hij zou een ’dictator’ zijn die de resultaten van het ’referendum’ en de wil van het centraal comité van zijn Likoed naast zich neerlegt.

In mei stemden Likoed-leden tegen het plan bij een verkiezing binnen de partij. Hoewel het slechts ging om een minuscuul deel van de Israëlische samenleving -nog niet eens 1 procent- wilden tegenstanders van het ontruimingsplan dat Sharon de resultaten van het ’referendum’ zou eerbiedigen. In augustus sprak ook het centraal comité van Likoed zich uit tegen de terugtrekking.

Volgens de Israëlische wetgeving echter is het niet nodig dat Sharon de partij of zelfs het hele volk in een echt referendum raadpleegt. Een beslissing van de regering is voldoende.