Directeur Charles Clayton zit in het vergadervertrek in het Jeruzalemse hoofdkwartier van World Vision op het terrein van de lutherse kerk op de Olijfberg. Meer dan dertig jaar werkte Clayton als directeur bij World Vision in Groot-Brittannië. Daar hield hij zich bezig met fondsenwerving en voorlichting. Nu werkt hij in een van de meest ingewikkelde gebieden van de wereld.

Israël is van plan in 2005 de nederzettingen te ontruimen en de troepen terug te trekken uit de Gazastrook. Wie de macht zal overnemen in de delen in Gaza die Israël verlaat, blijft onduidelijk. In de kuststrook opereren verschillende milities, die al dan niet verbonden zijn met de Palestijnse Autoriteit. Bovendien geniet de radicaal islamitische Hamas-beweging grote aanhang.

Clayton hoopt dat de Palestijnse Autoriteit klaar zal zijn om orde te scheppen als Israël uit het gebied verdwijnt. Hij houdt echter rekening met een periode van politieke instabiliteit, die gepaard zal gaan met problemen van economische aard. Hij verwacht dat de landbouwproductie gaat afnemen. Ook is hij bezorgd over de toevoer van schoon drinkwater.

World Vision is bezig plannen te maken voor hulpverlening in Gaza, maar de details zijn nog niet uitgewerkt. Clayton probeert ook fondsen te werven voor de Gazastrook, maar gemakkelijk is het niet om mensen te laten doneren voor problemen die morgen mogelijk komen. „Kijk naar Darfur in Sudan. Gedurende meer dan een jaar schreeuwden hulporganisaties dat er een potentiële catastrofe bestond. Niets gebeurde, totdat de mensen gevaar liepen. Ik wilde dat het anders was.”

Door de ontruiming van de Gazastrook zal er veel land vrijkomen waarop vroeger olijfbomen en vruchtbomen stonden. Deze zijn door het Israëlische leger in de afgelopen jaren verwijderd om de bijna 8000 Israëliërs in het gebied betere bescherming te bieden tegen aanslagen. Volgens Clayton is er in de Gazastrook straks een herplantingsprogramma nodig.

World Vision werd in 1950 opgericht door dr. Bob Pierce om hulp te bieden aan weeskinderen in Korea. Inmiddels is de stichting uitgegroeid tot een christelijke hulpverleningsorganisatie die actief is in bijna 100 landen en 6000 stafleden telt. De organisatie heeft volgens Clayton een jaarlijks inkomen van 1,5 miljard dollar, vooral van individuele gevers. Bij de hulpverlening ligt de nadruk op vergroting van ontwikkelingskansen voor kinderen.

In 1975 begon World Vision te werken in Israël en de Palestijnse gebieden als respons op de nood van Palestijnen. In Jeruzalem, de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook worden dit jaar 13.000 kinderen gesponsord - een toename van 1000 in vergelijking met vorig jaar. De hulpverlening gaat via gemeenschappen, bijvoorbeeld burgerlijke gemeenten. Zowel christenen als moslims krijgen hulp.

World Vision steunt diverse projecten onder Palestijnen. Zo financiert de organisatie klinieken, de aanleg van rioleringen, rehabilitatiecentra voor doven en slechthorenden en het verstrekken van voedsel, medicijnen en dekens. In 2003 was het totale inkomen voor deze projecten meer dan 5,5 miljoen dollar. In totaal staan er 45 mensen in Jeruzalem, de Gazastrook en op de Westoever bij World Vision op de loonlijst. In totaal worden ongeveer 145.000 mensen geholpen.

De xxxxstafmedewerkers zijn christenen, aldus Clayton. „We zeggen dat we christen zijn en we proberen alle richtingen van de christelijke kerk op te nemen. Maar aan de basis ligt de toewijding aan Christus, het Evangelie en het Woord van God. Onze staf komt uit alle kerken, inclusief de Orthodoxe Kerk en de Rooms-Katolieke. De enige voorwaarde voor medewerkers is dat zij een volgeling van Jezus zijn. Onze beginselverklaring zegt dat we „volgen.” Dat is: onze Heer en Redder Jezus Christus volgen in het werken onder armen en verdrukten.”

De organisatie geeft ook niet-christenen hulp, maar het is niet in eerste instantie de bedoeling hen voor Christus te winnen. „In ons achterhoofd hebben we altijd de wens en de hoop dat de mensen Christus in ons zien en Hem willen volgen. Maar we willen voorkomen dat we de hulp misbruiken, door mensen als het ware onder druk te zetten. Mensen moeten God volgen omdat ze in hun hart voelen dat ze dat moeten doen.”

Op internet zijn verschillende artikelen te vinden waarin te lezen valt dat World Vision anti-Israël is. De website van World Vision over de Palestijnse gebieden gaat uitgebreid in op het lijden van de Palestijnen, maar niet op dat van de Israëliërs. Een artikel over de veiligheidsbarrière meldt wel de problemen van de Palestijnen, maar niet de reden van de aanleg van de afscheiding. Toch ontkent Clayton dat zijn organisatie partijdig is. „Wij zijn niet anti-Israël. Dat zou een compleet onjuiste voorstelling van zaken zijn. Maar wij zijn wel voor de armen en de achtergestelden.”

En de Palestijnen zijn nu eenmaal armer dan de Israëliërs. Het gemiddelde inkomen in de Gazastrook per hoofd van de bevolking bedraagt onder de Palestijnen 600 dollar per jaar, terwijl de Israëliërs gemiddeld 19.700 dollar ontvangen. „Het lijden is dus heel duidelijk aan één kant”, concludeert Clayton. „Maar we zijn bezorgd over iedereen, aan welke kant ze ook staan. We werken bijvoorbeeld met rouwenden aan beide kanten, die hun kinderen of andere familieleden hebben verloren en geen wraak willen nemen, maar hun energie willen aanwenden om vrede te maken. We helpen hen bijvoorbeeld door de feiten en statistieken over de slachtoffers te publiceren.”