De Palestijnse Autoriteit is sinds 1994 verantwoordelijk voor zelfbestuur in de Palestijnse gebieden. Ze werkte met Israël samen om de veiligheid te handhaven. Ze heeft deze samenwerking inmiddels naar beneden afgeschaald.

Israëliërs en Palestijnen kwamen overeen dat geen van beide eenzijdige stappen zou zetten die een uiteindelijke oplossing zouden bepalen. „Wij, Abu Mazen (president Mahmud Abbas, A. M.) en ik en een groep mensen hebben het bestaan van Israël in vrede en veiligheid erkend in 78 procent van Palestina. We zijn bereid een staat te creëren met beperkt wapenbezit. We zijn bereid stukken land te ruilen, Oost-Jeruzalem als hoofdstad van Palestina te hebben en West-Jeruzalem als hoofdstad van Israël. En nu eindigen we zonder partner?”

Erekat zegt dat de Palestijnse Autoriteit zichzelf na 1 juli niet zal opheffen. Maar ze kan de annexatie gewoon niet overleven. Dat betekent dat Israël en de Palestijnen terug zullen keren naar de situatie van voor 1994. Israël zal na de annexatie weer verantwoordelijk worden voor de meer dan 2,5 miljoen Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever. „Met annexatie vernietigt Israël de Palestijnse Autoriteit. Israël zal verantwoordelijk zijn voor het hele gebied tussen de Jordaan en de Middellandse Zee. Het moet dan weer de salarissen betalen van onze leerkrachten, artsen, verpleegkundigen en vuilnisophalers.”

Erekat heeft in het verleden vaker gedreigd met de ondergang van de Palestijnse Autoriteit. Het zal moeten blijken of het deze keer wel menens is. Maar nu legt hij er grote nadruk op. „Let op mijn woorden”, zei hij. „Er komt dan nooit meer een overeengekomen Palestijns-Israëlische regeling. Jordanië en Egypte zullen de vrede die ze met Israël hebben, heroverwegen.”

Erekat, die uit Jericho komt en zich sinds het begin van de jaren negentig 90 met het vredesproces bezighoudt, zegt van plan te zijn na annexatie terug te keren naar zijn oude baan als politicoloog bij de Al-Najah Universiteit in Nablus.

Burgerrechten

Sommige Palestijnen hebben voor de eenstaatoplossing gepleit, met gelijke burgerrechten voor Israëliërs en Palestijnen. Maar Erekat gelooft dat de eenstaatoplossing niet zal werken. Israëliërs zijn volgens hem niet bereid Palestijnen dezelfde burgerrechten te geven. „Een staat betekent twee systemen. Het betekent dat ik als Palestijn anders word behandeld bij de militaire wegversperringen, in het onderwijs, in de wetten. Het betekent ook dat ik een andere identiteitskaart zal hebben en een ander nummerbord. Wat mij verontrust is dat Israëliërs dat allemaal normaal lijken te vinden. Word toch wakker. Een dergelijk systeem van apartheid bestond meer dan dertig jaar geleden in Zuid-Afrika. Gaat Israël dit systeem herhalen, als gebleken is dat het niet werkt?”

De belangrijkste taak die de Palestijnse regering in Ramallah nu heeft, is de annexatie te voorkomen. „Maandag 15 juni is de Palestijnse ambassadeur bij de Verenigde Naties consultaties op twee fronten begonnen. Bij de Algemene Vergadering zal hij proberen een internationale coalitie te vormen tegen annexatie die bereid is sancties en andere maatregelen tegen Israël in te stellen als de annexatie doorgaat. Op 24 juni hebben Palestijnen een ontmoeting met de Veiligheidsraad. Daar zullen tenminste veertien landen tegen de annexatie stemmen.”