Dat zei CU-leider Gert-Jan Segers vandaag op het online congres van zijn partij, dat werd uitgezonden vanuit de EO-studio in Hilversum.

Segers, die door zijn partij is aangewezen als lijsttrekker bij de komende Kamerverkiezingen, kritiseerde de „status aparte die onze luchtvaart lijkt te hebben” tijdens de coronacrisis en ook al daarvoor. „Daar gaat de meeste aandacht naartoe. Daar worden de meeste uitzonderingen voor gemaakt.”

Als samenleving en politiek moeten we juist in de huidige crisis scherpe keuzes maken voor de toekomst, betoogde de CU-leider. Daarin mag de luchtvaart niet ontzien worden. Segers noemde het te gek voor woorden „dat het duurder is om met de trein naar Groningen te reizen dan met het vliegtuig naar Barcelona.”

Op het online congres overhandigde CU-Kamerlid Eppo Bruins een kersverse luchtvaartvisie van de partij (“Naar het einde van de wereld”) aan partijvoorzitter Piet Adema.

Segers kritiseerde verder het „roofdierkapitalisme”, waarmee onze samenleving nu „moet afrekenen.” Hij gaf aan zich de achterliggende tijd „kwaad” te hebben gemaakt over „bedrijven die vlak voor de crisis nog honderden miljoenen hebben uitgekeerd aan aandeelhouders en aan het hogere management en die als één van de eersten vooraan stonden en hun hand ophielden bij die overheid.”

Volgens hem noopt de coronapandemie politiek en samenleving op drie terreinen tot een omslag: op het terrein van de samenleving (“Meer omzien naar elkaar”), op het terrein van de economie en op het terrein van de schepping. „We gaan samen geschiedenis schrijven”, aldus Segers.

Op het online congres kwamen ook de drie bewindslieden van de ChristenUnie aan het woord, onder meer over hoe zij de coronacrisis tot nu toe hebben beleefd. Arie Slob (OCW) gaf aan dat heel veel mensen in zijn omgeving „stil stonden” („Mijn vrouw die fysiotherapeut is, kon niet meer werken; kinderen zaten thuis”), terwijl hijzelf en zijn medebewindslieden „vol in beweging moesten komen.” Voor Slob een „vreemde gewaarwording.”

Paul Blokhuis (VWS) noemde het een bijzondere ervaring toen hij zag dat dak- en thuislozen, om hen te beschermen tegen corona, werden opgevangen in een hotel. „Dat leek, ook voor henzelf, haast een film. Maar de werkelijkheid is natuurlijk wel dat zij daarna weer terug moesten naar de sobere daklozenopvang, terwijl zij het liefst een eenvoudige eigen woning willen.”