Het verbranden van hout om energie op te wekken is al langer omstreden. Het geldt op papier als duurzamer dan kolen of gas, maar leidt nog altijd tot veel uitstoot van broeikasgassen en fijnstof, in tegenstelling tot bijvoorbeeld wind- of zonne-energie. Bovendien komen bij de verbranding stikstofoxiden vrij, die een nadelig effect hebben op de natuur.

De commissie-Remkes was eerder deze week in haar eindadvies over de stikstofaanpak erg kritisch over subsidiëring van biomassa in het kader van klimaatbeleid. Ook het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL) waarschuwde onlangs voor de nadelen, al dichtte het biomassa nog wel een belangrijke rol toe in de overgang naar duurzame energieopwekking.

„Er is steeds meer kritiek op biomassacentrales”, zegt D66-Kamerlid Matthijs Sienot. „Het klimaat wordt er niet zoveel mee geholpen. En het is ook nog eens een tussenoplossing op weg naar echt schone energie. Als klap op de vuurpijl stoten ze ook nog eens vaak stikstof uit in de buurt van natuurgebieden.”

ChristenUnie-Kamerlid Carla Dik-Faber wijst erop dat biomassa „op termijn geen onderdeel kan zijn van een duurzame toekomst voor onze samenleving”. Niet alleen gezien de stikstofuitstoot maar ook wegens „het verlies aan biodiversiteit door het kappen van bossen en de verarming van de bodem”.

Voor hout zien de D66 en ChristenUnie daarnaast veel betere bestemmingen. Het kan worden gebruikt in de bouw of om meubels mee te maken. Pas als hout geen andere toepassing meer heeft, zou het in een biomassacentrale verbrand mogen worden.