Recensie: Kamerkoor Fiori Musicali
Ga er maar aan staan: 20e-eeuws a capella van Pärt, Pitts, Poulenc, Milhaud, Howells en Messiaen. Met in Howells tienstemmigheid, tweekorigheid, soli. En dat met slechts veertien niet-beroepszangers („met vitale stemmen”).
Kamerkoor Fiori Musicali (2003) durfde dat aan, bewust programmavernieuwend, met zijn breed gevormde vakdirigent Sietse van Wijgerden. Immers, de realiteit gebiedt te zeggen dat de vraag naar deze stijl geen vanzelfsprekendheid is. Maar beslist een delicatesse voor fijnproevers die zuivere dissonanten en polyritmiek niet schuwen en graag gaan zitten voor goede, indringende composities.
De fraaie hoes verwijst effectief naar de sites van koor en dirigent. Een leemte is dat de teksten niet zijn afgedrukt. De gegeven korte klankkarakteriseringen landen dan niet, tenzij de luisteraar ook vreemde talen verstaat.
Een enkele roomse tekst, zoals over het „nuttigen van Christus”, kan principieel gevoelig liggen. Vergelijkingsmateriaal ligt via internet binnen luisterbereik, zoals van het Nederlands Kamerkoor of buitenlandse topkoren. Maar wat zegt dan dat spatje toonplaatsingskwestie hier (op de allerhoogste toon, als ook veel volume wordt gevraagd) of mate van Kerklatijn daar? Een ppp dat nog zachter had gemogen?
Wat een boeiende, klankevenwichtige lijnen trekt dit amateurensemble in deze veeleisende zettingen. Van hoe grote toewijding getuigen hier werkelijk alle elementen die koorzang tot hoog niveau verheffen. Snuif de geur van dit boeket op!
O sacrum convivium – Fiori Musicali; € 7,-; bestellen: www.fiori-musicali.nl