Grebbeberg bijna klaar voor stille ceremonie
Een handvol geneeskundige militairen van de 422 hospitaalcompagnie uit Ermelo houdt een herdenking op de Grebbeberg. Aan de rand van het ereveld werken de beheerders Charles Willemsen en Kees Kelderman stug door.
De beide tuinmannen van het militaire ereveld zijn inmiddels gewend aan herdenkingen en ceremonies van de diverse legeronderdelen. Op de oorlogsbegraafplaats liggen ruim 850 Nederlandse militairen die tijdens de Tweede Wereldoorlog sneuvelden. Ongeveer de helft kwam om tijdens de meidagen van 1940, in een poging de Duitse agressor een halt toe te roepen.
Jaarlijks is er op 4 mei een nationale herdenking op de berg. Vorig jaar waren er 4000 belangstellenden, weet Willemsen zich te herinneren. Hij is dit jaar 12,5 jaar verbonden aan de Grebbeberg. „Nu zijn maar vijftien gasten welkom”, vertelt de beheerder. Vooral hoogwaardigheidsbekleders. Meer mensen worden vanwege de coronamaatregelen niet toegelaten. Ook nabestaanden niet.
„De parkeerplaats wordt op afgesloten en bewaakt door boa’s. Als het niet te druk is, mogen nabestaanden een bloemetje brengen. Maar wat langer blijven hangen, is niet toegestaan. De plechtigheid zelf is te zien via YouTube en RTV Utrecht. Ieder jaar is de kranslegging bij het leeuwenmonument aan de straatzijde. Nu doen we dat aan de binnenkant van het monument. Het hek blijft tijdens de ceremonie gesloten.”
Mond- en klauwzeer
Eenmaal eerder is een herdenking helemaal niet doorgegaan, weet Kelderman zich nog te herinneren. Hij werkt inmiddels al twintig jaar op het ereveld. „Dat was tijdens de uitbraak van mond- en klauwzeer in 2001. De plechtigheid nu gaat tenminste wel door, zij het met een minimaal aantal aanwezigen.”
Ondertussen steken beide mannen de handen flink uit de mouwen. Aan het werk zelf verandert namelijk helemaal niets. Alles moet er maandag piekfijn bij liggen. En in de laatste week van voorbereidingen wordt ook op zaterdag gewerkt.
Dit jaar staan de tulpen er zeldzaam mooi bij. Twee jaar geleden was dat anders. Toen waren ze uitgebloeid en moesten op het laatste moment nog geraniums worden geplant. Vorig jaar vernielde noodweer de helft van de tulpen en schoot een bollenkweker te hulp. Dit jaar hoeven alleen een paar uitgebloeide tulpen die in de felle zon hebben gestaan vervangen te worden door bloeiende planten.
Er blijft echter genoeg te doen, zeker de laatste dagen voor de herdenking. Omdat er door de harde wind veel bloesem op en naast de graven valt, die door de regen ook nog eens blijft plakken, gaat nu in het opruimen daarvan veel tijd zitten.
De beide mannen noemen hun werk een „dankbare en eervolle taak. We krijgen veel positieve reacties, vooral ook van familieleden van de soldaten die hier begraven liggen. Je kunt wel zeggen dan we dit met hart en ziel doen.”
