Nadat hij zichzelf met het mes had bewerkt, ging L. naar bed. Hij werd een dag later wakker en alarmeerde zijn huisarts. De politie vond het slachtoffer dood in de woonkamer en arresteerde de gewonde L.

„Ik was wanhopig en wanhopige mensen doen wanhopige dingen”, zei L. tegen de rechtbank. De wanhoop werd hem ingegeven door de aftakeling van zijn vrouw, die aan reuma leed en veel pijn had. De man zegt dat hij in een opwelling heeft gehandeld. Daarnaast heeft hij ook verklaard dat hij met zijn vrouw had besproken samen uit het leven te stappen. Volgens de officier van justitie is van „een actieve doodswens” bij de vrouw niets gebleken. Dat blijkt ook uit de verwondingen aan haar vingers, die erop duiden dat zij zich heeft verweerd toen L. haar stak. „Doodslag is de enige juiste kwalificatie”, aldus de aanklager. Voor een vooropgezet plan is er niet genoeg bewijs, vindt het OM.

Wel gaat justitie ervan uit „dat er aanzienlijk meer geweld is gebruikt dan waar hij over verklaart”, aldus de officier. Hij wees op bloeduitstortingen in het gezicht en op het lichaam van de vrouw. Zij heeft mogelijk nog geruime tijd geleefd nadat L. haar had neergestoken. L. zei dat zijn vrouw „niet heeft zien aankomen” dat hij haar zou doden. „Die blik in haar ogen van onbegrip en verbijstering… Daar heb ik nog nachtmerries van.”

Verdachte en slachtoffer leidden een teruggetrokken bestaan. Ze waren 48 jaar samen. L. was sterk afhankelijk van zijn vrouw, leed aan angsten en een depressie en was verslaafd aan alcohol. Volgens gedragsdeskundigen was hij verminderd toerekeningsvatbaar tijdens het misdrijf. De woning van het paar verloederde. „We konden het niet meer aan”, aldus L.

Naast de celstraf eist het OM het opleggen van een gedragsbeïnvloedende en vrijheidsbeperkende maatregel. Aan de hand daarvan kan toezicht op de man worden gehouden als zijn celstraf erop zit.

De rechtbank doet uitspraak op 14 mei.