„Die speeltuin was mijn levenswerk”
Diverse speeltoestellen zijn overgenomen door andere speeltuinverenigingen. „En de rest wordt gesloopt. Treurig dat het zo afloopt”, zegt oud-voorzitter Johan Korteweg (52) over de opheffing van de Dordtse Ontspannings- en Speeltuinvereniging Wielwijk.
De ras-Dordtenaar was decennialang kind aan huis in de speeltuin aan de Piet Heynstraat, ingeklemd tussen de flats en lagere bebouwing van Wielwijk. „Mijn vader heeft de vereniging vijftig jaar geleden opgericht en zat jaren in het bestuur. Ook mijn zus was bestuurslid. Als klein ventje liep ik er dagelijks rond. Later raakte ik betrokken bij activiteiten die de vereniging organiseerde.” Toen het bestuur wilde verjongen, viel de keus op Korteweg. „Ik was 20 of 21 toen ik werd gekozen, de afgelopen 25 jaar was ik voorzitter. Ik beschouwde die tuin als mijn kindje.”
Middelpunt
De speeltuin groeide uit tot het middelpunt van de wijk. „Het was een prachtige plek met alles wat je van een speeltuin mag verwachten: een zandbak, klimrekken, schommels, een wip, een kabelbaantje.
’s Zomers zat de speeltuin bomvol: elke middag zeventig of tachtig kinderen, en aan het eind van de zomervakantie hielden we een tentenkamp. Daar wordt nu nog over gepraat. ’s Winters organiseerden we knutselmiddagen of draaiden een film. Ook voor de ouderen was er van alles te doen: sjoelen, bingo, darten en er werd muziek gemaakt.”
Maar de laatste jaren kwam de klad er in. „De samenleving is veranderd”, constateert Korteweg. „Dat geldt voor de ouderen, maar ook voor de jeugd. Buiten spelen is er niet meer bij, ze blijven maar achter die laptop zitten. De terugloop was dramatisch, soms kwamen er maar een paar kinderen.” Het bleek steeds lastiger om bestuursleden en vrijwilligers te vinden. „Wielwijk is een oude Vogelaarwijk, een achterstandswijk met veel buitenlandse gezinnen. Veel tweeverdieners hebben na een week hard werken geen puf om zaterdags ook nog eens vrijwilligerswerk te gaan doen.”
Het aantal gezinnen dat lid was van de vereniging liep vorig jaar terug van 150 naar 70. „We hadden nog maar drie oppasmoeders en een handjevol vrijwilligers en bestuursleden.”
Onderhoud
Afgelopen seizoen besloot het bestuur de vereniging eind 2020 op te heffen. Toen ook die aankondiging geen nieuwe vrijwilligers opleverde en bovendien bleek dat er voor de start van het nieuwe seizoen veel onderhoud verricht moest worden, zakte de moed Korteweg in de schoenen. „We besloten de speeltuin nog dit voorjaar te sluiten.” De plannen voor een receptie, een feestavond en een serie afscheidsactiviteiten vielen door de coronacrisis in duigen.
Onlangs leverde Korteweg de sleutels van de speeltuin in bij de gemeente. Op termijn worden speeltuin en verenigingsgebouw waarschijnlijk gesloopt. „Dat we stoppen is erg, maar dat we niet eens fatsoenlijk afscheid hebben kunnen nemen, vind ik helemaal triest. Een treurig einde van ons levenswerk, ik kan wel janken.”