„Opeens zag mijn baas een kattenpoot verschijnen”
„Wacht even, dan schakel ik de telefoon door naar de receptie ... worden we niet gestoord. Ik werk bij Wageningen Food Safety Research, een instituut dat onderzoek doet naar de veiligheid van voedsel. In de eerste week van de lockdown ben ik nog een paar dagen op kantoor geweest maar sinds 23 maart zit ik fulltime thuis. Ik heb een hoek van de woonkamer ingericht als werkplek. Van kantoor heb ik een groot scherm en mijn laptop meegenomen. En mijn bureaustoel, want ik kreeg last van mijn arm en mijn nek. Op Marktplaats vond ik een tafeltje dat ik in hoogte kan verstellen.
Naam: Anita Bos
Leeftijd: 53
Woonplaats: Bennekom
Beroep: directiesecretaresse
Uur per week: 32
Het is eigenlijk prima werken thuis. Best efficiënt, valt me op. Ik ben single, dus ik hoef met niemand rekening te houden. Alleen de kat springt af en toe bij me op schoot. Laatst moest mijn directeur erg lachen toen ik met hem skypte en er opeens een kattenpoot in beeld kwam.
Het contact met de collega’s verloopt prima. We chatten en bellen veel. Overleggen deden we eerst via Skype maar nu vooral via Teams, want dat heeft meer mogelijkheden. Jammer is wel dat je niet even bij elkaar kunt binnenlopen. Daarom hebben we met het secretariaat een vast koffiemoment afgesproken.
’s Ochtends chat ik eerst mijn baas ”goedemorgen“. Gewoon, als groet, want ik vind het vervelend dat je elkaar niet live gedag zegt. En dan weet hij gelijk dat ik aan de slag ben. Wat ik ook mis is het kwartiertje fietsen naar het werk. Ik moet nu bewust plannen om naar buiten te gaan, anders blijf ik maar achter het scherm hangen. En af en toe blaas ik even uit in de hangstoel op mijn balkon.”
Deel 4 in een serie portretten van thuiswerkers. Donderdag deel 5.
