H. J. Takken, stafwerker van de stichting, ziet de negatieve beeldvorming rond moslims als mogelijke oorzaak van de afgenomen interesse. „Het wij- en zijdenken in onze samenleving is versterkt. Men associeert moslims met fundamentalisten, waardoor de bereidheid om hen te ontmoeten, afneemt.”

Een andere oorzaak van het gebrek aan animo zou volgens Takken kunnen zijn dat de cursus niet alleen informeert, maar ook toerust. Het is de bedoeling dat cursisten moslims leren kennen en met hen in gesprek gaan. „Daarmee hebben we een drempel ingebouwd. Wij kunnen óók een interessante discussie organiseren over homoseksualiteit in christendom en islam, of over hoofddoekjes. Maar de kans is groot dat er dan vooral heethoofden komen opdagen en dat willen we niet. We willen juist bruggen bouwen.”

De stichting geeft de cursus al sinds de jaren tachtig per jaar op vier à vijf plaatsen in het land. Tijdens de eerste cursusavonden komen het cultuur- en het geloofsaspect van de islam aan de orde; wat zijn de verschillen en wat hebben christenen en moslims gemeenschappelijk.

Volgens Takken leeft onder deelnemers sterk de vraag of Allah dezelfde is als de God die Joden en christenen aanbidden. „Waarheidsvragen komen op een indringende wijze naar voren. Wij geven daar onze ideeën en onze meningen bij. Wij beoordelen de islam vanuit de Bijbel en beantwoorden theologische vragen. God openbaart zich in Jezus Christus, Die is gekruisigd en opgestaan. In Hem zien we Wie God is. Dat is het kernverschil met de islam. In het gesprek tussen moslims en christenen is veel spraakverwarring. Spreken christenen over de Zoon van God, dan zien moslims God de Vader als de fysieke verwekker van Jezus bij een godin-moeder.”

In de cursus gaat het volgens Takken echter vooral over de houding als christen en het getuigenis over Jezus Christus onder moslims. De cursisten krijgen inzicht in de diversiteit onder moslims, bezoeken een moskee en leren vanuit het Evangelie vragen van moslims beantwoorden. Verder staat er een ontmoeting met een ex-moslim op het programma.

Takken vindt het triest dat de verharding in politiek en samenleving tot een grotere afstand tussen de verschillende bevolkingsgroepen leidt. „Een klein deel van de moslims is niet loyaal aan het Westen, terwijl het wel profiteert van voorzieningen en vrijheden. Dat zet de stekels op bij veel mensen. Tachtig procent van de moslims is echter wel ingeburgerd en beschouwt zichzelf als Nederlander.”

Vooral mensen die bij hun werk of in hun woonomgeving met moslims te maken hebben, geven zich op voor ”Mekka en Mokum”. Zendings- en ontwikkelingswerkers die in het Midden-Oosten aan de slag gaan, zien in de cursus een goede voorbereiding op hun werk.