Vooralsnog is het aantal coronaslachtoffers in de staten van de ”Midwest” beperkt, vooral als dat wordt vergeleken met de staat New York. Enige uitzondering is Michigan, dat met ongeveer 15.000 bevestigde besmettingen en meer dan 500 doden de derde op de lijst van zwaarst getroffen staten is.

De brandhaard van de ziekte in Michigan is Detroit, een belangrijk centrum van de Amerikaanse autoindustrie. Maar in plaatsen meer naar het (noord)westen van de staat, zoals Grand Rapids en Kalamazoo, is het aantal ziektegevallen betrekkelijk laag.

Verder naar het westen van de VS –voorbij de metropool Chicago– is de ziekte nog maar sporadisch aanwezig. Twee voorbeelden: de plaats Sioux Center in Iowa heeft op de 7000 inwoners drie besmettingen en het naburige Rock Valley met 4000 inwoners tot nu toe één.

Toch zet de coronaepidemie ook in de Midwest een zwaar stempel op het maatschappelijk leven. Mensen werken in principe thuis, scholen en veel bedrijven zijn gesloten, samenkomsten met meer dan tien mensen (inclusief kerken) zijn verboden.

Voor de mensen op het platteland verandert er met deze maatregelen niet zoveel, zegt Craig Timmer, agrariër in de buurt van Sioux Falls in South Dakota. „Normaal zien we hier al soms op een hele dag maar een of twee auto’s voorbijkomen.” Het meest afwijkende van de doorsnee situatie is volgens Timmer dat de kinderen de hele dag thuis zijn.

Ralph van Zweden, leerkracht aan de reformatorische school in Sioux Center, zegt dat leerlingen iedere week een nieuw pakket lesstof krijgen thuisbezorgd. „De schoolbussen rijden elke week hun route om het gemaakte werk op te halen en het nieuwe werk af te leveren. De chauffeurs dragen beschermende kleding. En om besmetting te voorkomen is de afspraak dat de ouders pas een dag na de aflevering de tas met het nieuwe lesmateriaal openmaken.”

„Sommige docenten verzorgen onlinelessen”, vertelt Van Zweden. „Anderen geven hun mobiele nummer aan de leerlingen, zodat zij hen kunnen bellen als uitleg nodig is. Via internet of de kerktelefoon worden weekopeningen en Bijbelvertellingen verzorgd. Hier in Sioux Center doet ds. Witvoet dat onder anderen. Op sommige dagen wordt er voorgelezen. Daarbij werken scholen en kerkelijke gemeenten uit diverse plaatsen samen – soms zelfs als men honderden kilometers van elkaar verwijderd is.”

Bitter

Zorgen over tekorten aan medische apparatuur of ic-bedden leven nog niet echt bij de Amerikanen in de Midwest. „We weten ook niet precies wat er gaat gebeuren”, zegt Tom Fluit, directielid van het grootste ziekenhuis van Grand Rapids. „De vier ziekenhuizen van onze stad hebben samen 150 ic-bedden. Maar de plannen liggen klaar om op te schalen naar 450 bedden, als dat nodig mocht blijken te zijn.” Fluit verwacht dat eind mei de piek in zijn stad zal worden bereikt. „We gaan ervan uit dan 265 ic-bedden nodig te hebben.”

Als het gaat om beademingsapparatuur, zal het volgens Fluit krap aan zijn. Zijn plaatsgenoot Gary Swets vindt het „moeilijk klein te krijgen” dat fabrieken in Michigan (vooral die van General Motors) van de regering de opdracht hebben gekregen om beademingsapparaten te gaan maken en dat die vervolgens eerst naar andere staten gaan. „Daar is nood, maar hier kan die ook ontstaan. Dan is het bitter dat de vrachtauto’s met medische apparatuur onze ziekenhuizen voorbij rijden.”

Hoe dat in kleine ziekenhuizen op het platteland ligt, kan Fluit niet precies zeggen. „Maar hun capaciteit zal snel uitgeput zijn. Dan kunnen zich hier ook schrijnende situaties voordoen.”

Heli’s

Een apart punt van zorg in de plattelandsgebieden van Iowa en de beide Dakota’s is de vervoerscapaciteit van de ambulancediensten. Timmer: „Vervoer van patiënten vanaf het platteland naar de stad gebeurt hier per helikopter. De grote vraag is of er voldoende heli’s en voldoende piloten zijn.”

Zorg is er volgens Paul Firlit, kantoormedewerker uit Lansing, zeker, maar niet zodanig dat mensen echt in paniek zijn. „Probleem is wel dat de media de angst voeden. Dat doet de stemming geen goed. Zolang er echter in de directe omgeving nog geen grote uitbraak is, is het vooral afwachten. Mensen voegen zich naar de regels. In steden worden voorzorgsmaatregelen genomen. Maar er is ook zoiets als: we moeten eerst nog zien dat het echt gaat gebeuren.”

Volgens Timmer denken veel mensen op het platteland dat de epidemie hen niet zo zal raken omdat men ver van elkaar verwijderd woont. „Er is hier altijd al sprake van sociale afstand.”

Zowel Firlit als Timmer constateert dat men in de Midwest op dit moment vooral bezorgd is over de economische gevolgen van de coronapandemie. „Boeren maken zich meer druk over de marktprijzen dan over de ziektecijfers”, zegt Craig.