De hoge waterstand in de rivieren zorgt opnieuw voor overlast. Het was afgelopen week de tweede keer in korte tijd dat de uiterwaarden langs de grote rivieren volstroomden. En dat komt niet zo vaak voor. Zeker de laatste jaren niet.

Lastig is het wel, zeker nu de lente zich vroeger aandient dan voorgaande jaren. Zo staat de 400 hectare grote Ochtensche buitenpolder opnieuw blank. Dat betekent dat akkerbouwers de grond nog wekenlang niet kunnen bewerken, hoewel het waterpeil dit keer minder hoog staat dan vorige maand. Toen moest het personeel van De Wienerberger Steenfabriek in de Schipperswaard bij Echteld met een amfibievoertuig van en naar het werk worden gebracht. „Dit keer komt het water daarvoor niet hoog genoeg”, vertelt een woordvoerder van de steenoven. Ook collegabedrijf De Zandberg in het Overbetuwse Gendt blijft bereikbaar, ondanks dat vrachtwagens wel deels door het water moeten ploegen.

De pontbaas van het Looveer over het Pannerdensch Kanaal bij Huissen ontsnapt dit keer aan nieuwe inkomstenderving. Omdat de noordelijke aanvoerroute in de buitendijkse Middelwaard ligt, is de veerverbinding bij hoog water regelmatig uit de vaart. Een maand geleden stond de weg blank en moest het bestemmingsverkeer enkele dagen een andere route kiezen. Hoewel omringd door een zee van water, ligt de veerweg er nu droog bij. Aangemeerde vaartuigen in dezelfde rivier zijn niet bereikbaar.

Hetzelfde geldt voor veel wandelpaden in de uiterwaarden. Zitbanken staan onder water. Op de Nederrijn is het scheepvaartverkeer door Rijkswaterstaat stilgelegd omdat er door het hoge water niet geschut kan worden in het sluiscomplex bij Driel. Hoewel de stuwdeuren wel geopend zijn mag daar op dit moment niet onderdoor worden gevaren. „Dat komt omdat vanwege de renovatie van het complex onder water úitstekende ophangpunten zijn bevestigd die door het hoge water niet zichtbaar zijn. Schepen kunnen nu niet veilig door de stuw. Op basis van de verwachte waterstanden kan de stremming zeven tot tien dagen duren”, aldus de rijksdienst.

Terwijl wandelaars en hun viervoeters in de uiterwaarden bij Dodewaard genieten van de watermassa om zich heen, zwoegt wijnboer Inno Venhorst een paar honderd meter verder in zijn ondergelopen wijngaard. Door de harde westenwind donderdag staan zijn druivenstruiken niet alleen in het water, maar ook in de smurrie. „Allemaal troep van anderen”, moppert hij terwijl hij wijst op het snoeihout, de dikke plakken riet en drijvend houtafval. Zelfs dikke takken met knaagschade van bevers zijn de wijngaard van Venhorst komen binnendobberen.

De eigenaar van restaurant De Engel bezit de enige buitendijkse wijngaard van Nederland. Tijdens hoog water staat die regelmatig blank. Dit jaar is dat al voor de tweede keer. De 22 jaar oude wijngaard levert jaarlijks tussen de 1300 tot 1500 flessen wijn.

De troep die het wassende water achterlaat is enorm en het kost veel tijd om dat op te ruimen. Daarom probeert Venhorst de drijvende bende zo snel als mogelijk weg te duwen. Dat gaat sneller dan straks alles bij elkaar harken als het droog is. Echter, niet deze keer. Door de straffe tegenwind is het onbegonnen werk. Na enkele pogingen staakt de Betuwse uitbater zijn pogingen. Morgen nog maar eens een keer proberen.