Vanuit een miljoenenstad ten oosten van Moskou zijn Arie en Bertina even terug in Nederland. Met hun drie kinderen verblijven ze in het ouderlijk huis van Bertina in Bunschoten. Om hun werk niet in gevaar te brengen, mogen ze niet met hun echte namen in de krant.

Het studentenleven kennen Arie en Bertina, beiden opgegroeid in een christelijk gezin, van binnenuit. Arie studeert economie in Rotterdam. In die periode wordt zijn belangstelling voor evangelisatiewerk onder studenten gewekt. Nadat hij zijn bachelor heeft afgerond, volgt hij in Londen een jaar lang een jaar een training bij de missionaire organisatie Agapè.

Terug in Nederland begint de hervormde predikantszoon in Utrecht een deeltijdstudie theologie. Hij combineert dat met een functie bij StudentLife. Deze tak van Agapè heeft als doel het Evangelie bekend te maken onder studenten, onder meer door openhuismaaltijden.

In Rotterdam heeft Arie tijdens een bijeenkomst van StudentLife eerder Bertina al leren kennen. Zij studeert verpleegkunde, maar stapt na verloop van tijd over op watermanagement. „Ik dacht daarmee misschien ooit in Afrika te kunnen werken. Intussen had ik in Rotterdam veel contact met niet-christelijke studenten. Ze hadden alles op orde, maar kenden de Heere Jezus niet. Dat leidde soms tot diepe gesprekken.”

Verlangen

In 2011 trouwen Arie en Bertina. Vanaf dat moment zetten ze zich samen in voor het missionaire studentenwerk in Utrecht. Intussen groeit hun verlangen om naar het buitenland te gaan. „Maar het werk van StudentLife in Utrecht stond nog in de kinderschoenen. Dat wilden we verder opbouwen om het goed achter te kunnen laten”, zegt Arie.

Het werk onder studenten heeft hun hart. „Studenten van nu zijn de leiders van de toekomst. De meesten kennen de Heere Jezus niet. Het is zo belangrijk dat zij met het Evangelie in aanraking komen”, zegt Arie. Tegelijk wil hij zich graag inzetten voor de verspreiding van de Bijbelse boodschap onder een volk dat hiermee nog niet bekend is.

Arie: „In ons gebed legden we dat aan God voor: „We zijn bereid een rol te spelen in het bereiken van onbereikte volken. Waar mogen we naartoe?” Tijdens een missionaire conferentie die we bezochten, werd voor allerlei volken gebeden. Wij kregen een briefje met informatie over een islamitisch volk dat onder meer in Rusland woont, om speciaal daarvoor te bidden. Ik dacht: „O nee, niet daarheen. Ik kan amper Engels, laat staan dat ik Russisch zou kunnen leren.””

Toch laat het Euraziatische volk het jonge stel niet los. Voor het keuzevak ”werken in het buitenland” verdiept Bertina, die dan nog watermanagement studeert, zich in zijn cultuur. Ze interviewt een vrouw uit dit volk die is getrouwd met een Nederlander. „Deze vrouw was heel enthousiast en nodigde me uit om naar haar geboortestad te komen.”

In de zomervakantie vertrekken Arie en Bertina voor twee weken naar de universiteitsstad. Ze hebben er onder meer een afspraak met een christelijke vrouw die Maria heet en Engels spreekt. Op de plek waar ze elkaar zouden ontmoeten, treffen ze een Maria. Arie: „Gaandeweg het gesprek bleek ze de Bijbel echter amper te kennen. Dit was niet de persoon die we zochten.”

Tijdens deze ongeplande ontmoeting legt Bertina in het kort het Evangelie uit aan de vrouw, die interesse toont in de Bijbel. Voordat ze teruggaan naar Nederland brengen de studentenwerkers haar in contact met een kerk. Bertina: „Deze vrouw is tot geloof gekomen en is nu mijn beste vriendin.”

Russisch leren

In 2014 verhuist het echtpaar, dat financieel wordt ondersteund door een achterban in Nederland, naar Rusland. In hun woonplaats sluiten ze zich aan bij een baptistengemeente met tachtig tot honderd leden. Arie: „Die gemeente staat in die stad het dichtst bij de reformatorische kerken in Nederland.”

Het eerste jaar wonen ze in een complex dat meer dan 5000 studenten telt en beginnen ze met een taalcursus Russisch. Arie: „Ik besteedde dertig uur per week aan studie. Eén dag ging ik eropuit om gesprekken te voeren met studenten. Onder hen komt veel eenzaamheid voor.”

Ook Bertina maakt zich de Russische taal eigen. „Vroeger haalde ik voor Engels altijd onvoldoendes. Het is bijzonder dat het wel lukte om Russisch te leren. God heeft me daar echt bij geholpen.”

Gaandeweg krijgt het werk voor StudentLife meer vorm. Arie studeert nog steeds in deeltijd Russisch aan dezelfde universiteit. Intussen woont het gezin op de zevende verdieping van een Sovjetflat, met drie kamers en een „piepklein” keukentje. Bertina: „Naast de woonkamer hebben we een kamer waar we met z’n vijven slapen. In de derde kamer slapen twee Russische studenten die bij ons wonen.”

Het is een bewuste keus om hun woning met studenten te delen. Arie: „We willen in hen investeren, onder meer door samen Bijbelstudie te doen.” Bertina: „Op deze manier willen we hun ook laten zien hoe een gezond huwelijk eruitziet. Veel studenten in Rusland komen uit een gebroken gezin en groeiden op met een vader die alcoholist was.”

Geestelijke nood

In de beginperiode komt het Nederlandse echtpaar in contact met de Russische Nadja en Vera (zie kader), die beiden tot persoonlijk geloof zijn gekomen. Zij maken nu deel uit van het team dat studenten opzoekt om met hen in gesprek te gaan. Arie en Bertina zien het als een belangrijke taak de weinige christenstudenten te ondersteunen in hun contact met hun volksgenoten. „God kan hen gebruiken om getuige van Hem te zijn.”

Het werk van StudentLife in de regio groeit. Diverse Russische studentenwerkers hebben inmiddels een training van twee jaar gevolgd. Arie: „Die bestaat zowel uit een theoretisch als een praktisch gedeelte, waarin het bijvoorbeeld gaat over het leiden van een Bijbelstudie.”

Het Nederlandse echtpaar is dankbaar voor de ontwikkeling van het werk. Arie: „We hoopten een team te kunnen vormen met zes Russische fulltimemedewerkers. Intussen werken we als enige twee Nederlanders in ons team samen met acht Russen. God heeft meer gegeven dan we hadden gehoopt.”

Behalve op het werk in hun eigen stad richten Arie en Bertina zich in toenemende mate op andere Russische regio’s. Arie: „Er zijn in Rusland vijftien steden met meer dan 1 miljoen inwoners en de geestelijke nood is enorm. In veel van deze steden wonen meer dan 100.000 studenten.”

Vergeten groep

Geregeld bezoeken de studentenwerkers zo’n stad, op vier tot vijftien uur reizen van hun woonplaats. In elke plaats zoeken ze contact met veelal kleine evangelische of baptistengemeenten. Arie: „Studenten zijn voor veel kerken een vergeten groep. In gesprekken met kerkelijke leiders delen we ons verlangen om studenten te bereiken met het Evangelie.”

Arie en Bertina hopen dat lokale christenen het werk onder studenten oppakken, waarbij zij hen op afstand, onder meer via Skype, „motiveren, toerusten en bemoedigen.” Na vijf jaar zendingswerk in Rusland zijn ze nog niet van plan terug te keren naar Nederland. „Er is daar nog veel werk te doen.”

Vera: Ik moest kiezen tussen God en de wereld

Vera (25) groeit op in een klein dorp in Rusland. Het gezin behoort tot de Russisch-Orthodoxe Kerk. „Met Kerst en Pasen gingen we naar de kerk, maar thuis werd er niet uit de Bijbel gelezen en gebeden.”

Op de middelbare school ontmoet Vera „een oprecht christelijk meisje” dat haar vertelt wie God voor haar is. „Dat had ik nooit eerder meegemaakt.” In het weekend nodigt ze Vera soms bij haar thuis uit. Daar valt Vera een sfeer van „oprechte liefde” op. Door het contact met haar vriendin gaat ze zelf „op zoek naar wie God is.” Ze komt tot de conclusie dat ze moet kiezen tussen „God en de wereld.” Tijdens haar studie ecologie aan de universiteit komt ze tot geloof in de Heere Jezus.

Als Vera via Google op zoek gaat naar een kerk, komt ze terecht bij een baptistengemeente. Daar leert ze het Nederlandse echtpaar Arie en Bertina kennen. Samen met hen bezoekt ze in 2015 een conferentie voor christelijke studenten in Rusland. Ze raakt er „geïnspireerd en gemotiveerd” om evangelisatiewerk te gaan doen.

Samen met een andere studente woont Vera een jaar bij Arie en Bertina in huis. Wekelijks gaan ze op pad om met studenten in contact te komen. Inmiddels maakt Vera deel uit van het team van StudentLife. „We hebben een kennismakingsspel met vijftig kaartjes met foto’s en vragen. Daarmee gaan we naar plekken waar veel studenten komen. Zo raken we met hen in gesprek. Daarna kunnen we hen uitnodigen voor vervolggesprekken over geloof en zingeving, waarbij we ingaan op hun persoonlijke vragen. Zo heb ik sinds enige tijd contact met een atheïstische studente die zich eenzaam voelde. Zij wilde graag in gesprek over zingeving en is onlangs ook naar de kerstviering voor de jeugd in onze kerk geweest. Het is mooi dat studenten op die manier aan het denken worden gezet over het christelijk geloof. ”