„Slordigheid in de prediking is funest”
Predikanten zijn verplicht een belijnd verhaal te leveren, in goed Nederlands, in een taal die in principe te volgen is voor een jongere van 15 jaar. Deze stelling verdedigde dr. P. J. Visser uit Den Haag. In hoeverre is de prediker verantwoordelijk voor de ontvangst van de boodschap? De vraag stond vrijdagmiddag centraal tijdens de predikantenconferentie van de Gereformeerde Bond over de prediking.
Juist omdat God door de prediker heen Zijn werk wil doen, is alle slordigheid en onzorgvuldigheid uit den boze, zei dr. Visser. „Volgens de communicatiewetenschap gaat van een goede boodschap die slecht gecommuniceerd wordt, 87 procent verloren. „Het is niet terecht dit af te schuiven op de Heilige Geest of op de hoorder. Wij zullen onszelf moeten oefenen dit percentage zoveel mogelijk te verlagen.”
De Haagse predikant zei dat de prediker door een afstotende en hinderlijke wijze van verkondiging mensen van de boodschap kan vervreemden. „We kunnen de Geest ook in de weg staan.”
Het is volgens dr. Visser van beslissend belang dat de prediker zijn boodschap op de goede golflengte uitzendt: geloofsmatig én gevoelsmatig. In het eerste geval betekent dit dat de persoonlijke bevinding van het Woord de hele verkondiging moet doorademen. In het tweede geval is het van belang dat de prediker zich ervan bewust is welke gevoelens en emoties de boodschap kan losmaken. „Het is de goede toon en intonatie die het contact met de hoorder schept en die je één doet zijn met de boodschap.”
Ds. J. J. Verhaar (Houten) stelde dat het hebben van een boodschap een kwestie is van geconcentreerd zijn op en vervuld zijn van de liefde Gods. „Die boodschap communiceren is een zaak van liefde tot de naaste, waarbij uiteraard de liefde Gods het primaat heeft. De gaven van de prediker moeten ook geheiligd worden door de Heilige Geest.”
Om aansluiting te vinden bij de hoorders moet de predikant zowel de inhoud van de boodschap bestuderen als begrip hebben voor de moderne mens. „Het is hoogmoedig als we over de kloof heen de ander menen te moeten bereiken. Die kloof loopt zowel door mijn hart als door het hart van de hoorders.”
Ook hechtte ds. Verhaar aan een zekere mate van apologetiek in de communicatie. „Niet zozeer om ons gelijk te bewijzen, als wel om te leren argumenteren. Zodat onze hoorders zich niet alleen serieus genomen weten in hun gevoelens, maar ook in verstand.”
De Houtense predikant vond het hinderlijk wanneer een afstand verondersteld wordt tussen de bijbelse boodschap en de traditie. „Het is via de gereformeerde traditie dat het geloof tot ons is gekomen.”
