„Want het is een kracht Gods tot zaligheid een iegelijk die gelooft, eerst de Jood, en ook de Griek.”

Dit werk is het grootste, dat God op aarde gedaan heeft, veel groter dan de uittocht van de kinderen Israëls uit Egypte. Toen immers verdronk alleen de Farao met zijn gevolg in de Rode Zee; nu is de ganse vertoornde en waanzinnige wereld verdronken, terwijl Gods Woord is gebleven en de christenheid is behouden. Zo’n werk moeten wij prijzen en ons troosten met de gedachte dat Gods Woord –gelijk we aan dit grote voorbeeld wel zien– zal, ja moet stand houden, ook al razen en tieren de duivel en de wereld nog zozeer. Het heeft vele grote wonderen gedaan in de wereld en het zal ook nu niet verzwakken. In latere tijd hebben ook de ketters in groten getale ertegen samengespannen met alle macht en kracht; maar waar zijn ze gebleven? Zij zijn weg, maar het Woord is staande gebleven en de christenen zijn er nog. Laat men maar eraan denken, dat het wat ruimte geeft, wat terugwijkt en bij tijden volgzaam schijnt, tenminste dat raad ik; wanneer het Woord iemand aangrijpt, dan kan het niet anders dan overwinnen. Zo niet goedschiks, dan kwaadschiks; want er staat geschreven: „Gods Woord blijft tot in eeuwigheid.” Wilt u dat niet geloven, welaan, ondervind het dan.

Maarten Luther, hoogleraar in Wittenberg (”Uitleg van Psalm 117”, 1518)