De dag trok zo’n 2000 aanwezigen uit het gehele land, evenals voorgaande jaren een vast en trouw publiek. Verschillende bezoekers waren al veertig jaar van de partij, sommigen zelfs aanwezig in Rotterdam – waar Lydia Vins, voorzitter van de Verwantenraad van de niet-geregistreerde baptisten, in 1979 in de Laurenskerk sprak. Niet voor niets prijken haar foto en naam op de speciale glossy ”Lydia” die ter gelegenheid van het veertigjarigjubileum van Friedensstimme verscheen.

Alexander Koelikov, afkomstig uit Petersburg, verzorgt al zestien jaar evangelisatiediensten in Rusland, onder meer onder de Nentsen, een rendiervolk in het noordwesten van Rusland. Hij vertelde hoe hij van tsjoem (tent waarin Nentsen wonen, red.) tot tsjoem het Evangelie ging verkondigen. „Wij hebben rugzakken en kledingstukken genaaid, dat was het begin van onze dienst. Sommigen kwamen tot geloof, anderen verzetten zich fel.”

Evangeliseren op de toendra. Wat bewoog Koelikov om dat werk op de barre poolvlakten te doen? Liefde, antwoordde hij. „We moeten dit volk liefhebben. Dat moeten we hun ook tonen, hoe verschillend ze ook op het Evangelie reageren. We weten dat God iedereen liefheeft.”

Vele mensen hebben het goede nieuws gehoord en zijn tot geloof gekomen. Maar, vroeg Koelikov verder: hoe leven ze verder? „Hier ervaren wij moeilijkheden. Als mensen hun zonden belijden, dan is het niet zo dat hun hele leven wordt veranderd. Het komt voor dat ze weer terugkeren naar hun vorige leven. Laten we vooral ook bidden dat er ook onderhoud van het geloofsleven is.”

Leren lezen

De Nents Dorofé Taiberi, een andere spreker, komt van de noordkant van de Oeral. Er wonen in zijn gebied zo’n 300 mensen. „De meesten van hen gelovig. Maar als je verder kijkt, dan zijn er nog veel andere gebieden waar geen gelovigen zijn.” Dorofé is op 14-jarige leeftijd tot geloof gekomen, nadat christenen hem verteld hadden over Jezus Christus. Hij vertelde zaterdag hoe hij weer verleerd had om te lezen, zodat hij de ontvangen Bijbel niet kon lezen. „Ik verlangde opnieuw te leren lezen, maar ook om te preken. De Heere gaf snel antwoord op het gebed.”

De toendra’s zijn zo uitgestrekt dat dorpen soms driehonderd kilometer van elkaar liggen. „We hadden vaak haast vanwege de afstanden en moesten dag en nacht doorrijden”, aldus Taiberi. Gebed is niet alleen nodig voor het evangelisatiewerk, maar ook zodat de gelovigen niet verkillen in hun liefde. „Christenen dreigen soms te verkillen”, zei Taibiri. „Ook bij mijzelf merk ik dat, als niemand om mij heen is, het Woord van God niet zo levend meer is in mij. Het is daarom zo goed dat we weten dat veel mensen voor ons bidden.”

Geen visum

De aangekondigde gast uit Azerbeidjan, Akif Babajev, kwam niet omdat hij geen visum had gekregen. Evangelist Viktor Kamynin, afkomstig uit Noord-Kaukasus, vertelde in zijn plaats hoe hij als evangelist zijn werk begon op een eenzame post in het hoge noorden. „Er waren in de gemeente alleen maar omaatjes en geen kinderen. Maar er kwamen steeds meer kinderen in de dienst. Onze evangelisatie begon eigenlijk met onze kinderen. Zij wilden niet naar een concert gaan dat hun school organiseerde. „Waarom niet”, vroegen ze. „Wij zijn gelovig.” Verbaasd: „Maar wij zijn toch ook gelovig.” „Nee, wij zijn baptisten.” „O, als je baptist bent, mag je naar huis.””

Maar het voorval gaf hem wel de gelegenheid om het geloof te delen met anderen. „Ik vertelde een man die aan lager wal geraakt was, dat ik goed en slecht nieuws voor hem had. Ik zei: ik kan je nergens aan helpen, maar ik weet wel Wíe je kan helpen. Toen vertelde ik hoe God in mijn leven gekomen was en mij geholpen had. Wij hebben samen gebeden.”

Oud-directeur Rien Uijl van Friedensstimme riep op tot gebed voor de gelovigen in de islamitische landen in Centraal-Azië. De collectes waren bestemd voor specifieke acties: een kotter voor bootevangelisatie op de rivier de Lena en Azerische Bijbels (in Azerbeidjan).

Tijdens de dag werd het plotselinge overlijden van Arie Pellegrom dit jaar herdacht. Hij vertaalde tientallen jaren voor Friedensstimme, vanaf de eerste spreekbeurt van Lydia Vins in Rotterdam.