„Voorwaar, voorwaar, zeg Ik u: Indien het tarwegraan in de aarde niet valt en sterft, zo blijft hetzelve alleen; maar indien het sterft, zo brengt het veel vrucht voort.”

Hebt u voor uzelf kennis aan deze waarheid, mijn vrienden, want zo u haar niet bij ervaring kent, is wat u voor uzelf leven acht, geen leven met God, geen waar en eeuwig leven. Geen verstandelijke toestemming is op dit punt genoeg. U moet in uw innerlijk leven de kracht van Jezus’ opstanding als een nieuw, als het ware leven kennen. Verkondigen wij het de tegensprekers, dat wij, terwijl wij het leven van de Heere van hoger betekenis achten dan hun mogelijk is, tevens weten, dat niet Zijn heilig voorbeeld, waardoor op zichzelf alleen ons leven in zijn onheiligheid veroordeeld wordt, iemand van de zonde en de dood verlost, omdat enkel Zijn sterven voor ons aan het kruis daartoe de macht bezit. Al had de Christus deze eeuwen met de mensheid meegeleefd op aarde, zo zou dit aan Zijn zondeloosheid, aan Zijn verheven voorschriften, aan Zijn even machtvolle als eenvoudige welsprekendheid niet de vrucht geschonken hebben van geestelijk leven onder geestelijk doden te wekken. Met nadruk verzekert Hij het met het oog op zichzelf: „Indien het tarwegraan niet sterft, blijft het alleen.”

C. H. Spurgeon, Londen (”Landbouwpreken”, 1883)