Grote steden werken als een magneet op jongeren en beleggers, wat leidt tot meer vraag en snelle prijsstijgingen. Tegelijkertijd neemt het woningaanbod maar langzaam toe. Geschikte grond is er schaars. Ook speelt mee dat gemeenten hun huidige inwoners graag tevreden houden, en deze zien vaak liever geen nieuwe woningen in hun omgeving.

Om dit op te lossen, moet er volgens de auteurs meer worden gebouwd, op een manier die past bij de behoeften van de toekomstige gebruikers. Denk bijvoorbeeld aan het regelen van voldoende betaalbare huurwoningen in de vrije sector, zodat het voor middeninkomens makkelijker wordt om een huis te vinden.

In het boek komen tal van schrijvers aan het woord. Een aantal van hen ziet tevens heil in het indammen van de invloed van speculanten. Dit zou kunnen door het verhogen van de overdrachtsbelasting voor beleggers die huizen opkopen. Nu bedraagt deze nog 2 procent van de aankoopprijs voor alle soorten huizenkopers.

Het zou een idee kunnen zijn om terug te gaan naar het oude pre-crisisniveau van 6 procent voor aankopen van een tweede huis of huizen die bedoeld zijn voor verhuur. Maar het afweren van private investeerders mag geen doel op zich worden, waarschuwen de auteurs. Integendeel, beleidsmakers zouden volgens hen juist moeten werken aan een systeem waarbij beleggers niet alleen proberen te beleggen in het duurdere segment van de vrije huurmarkt.