Verolme trad op 29 juli 1968 in dienst van AGO. Hij was toen 16 jaar oud. „Ik kwam van de Technische School en werd gevraagd. Zo van: Wim, is dat niks voor jou?” Eigenlijk was hij opgeleid tot automonteur, maar ging aan de slag als magazijnhulpje. Vier personeelsleden telde het bedrijf aan de Westdijk op dat moment.

Bij het magazijnwerk kwam al gauw de balieverkoop. De jonge medewerker merkte al gauw dat het contact met de klanten hem goed af ging. De directeur zag dat ook: Verolme zou beter tot zijn recht komen in de verkoop. „Op school vond ik het theoretische al interessanter dan het sleutelen. Ik heb ook nooit gesleuteld, al was de achtergrondkennis van zo’n opleiding voor automonteur natuurlijk wel mooi meegenomen in mijn werk.”

Als vertegenwoordiger reed Verolme aanvankelijk twee keer per week naar Rotterdam om spulletjes op te halen. „Iedere middag ging ik vervolgens langs de autogarages, transportbedrijven, agrariërs en loonbedrijven op Goeree-Overflakkee en een deel van Schouwen-Duiveland om de onderdelen af te leveren. Zo ontstonden de relaties met de klanten. Zij hadden zelf een magazijn en dat hield ik voor ze bij. Tja, dat ging toen nog: het aantal benodigde onderdelen was veel kleiner dan nu.”

Wel en wee

Dat opbouwen van een enorm klantennetwerk noemt Verolme ook het mooie van zijn werk. „Met mensen omgaan, dat vind ik echt leuk. Meeleven met het wel en wee van je klanten. Ik heb er de kwaliteiten, de moed, de wijsheid en de gezondheid voor gekregen. Hooguit twintig ziektedagen heb ik in die 51 jaar moeten verzuimen. Dat is geen eigen verdienste. Ik ben er dankbaar voor.”

Er is veel veranderd bij AGO in die 51 jaar. Het bedrijf groeide naar zo’n twintig medewerkers. Het aantal onderdelen en de diversiteit van automaterialen steeg explosief. „Elke drie maanden wijzigt het product.” Verolme spreekt met enige weemoed over de accessoires die jaren geleden nog veelvuldig over de toonbank gingen: chroompijpjes, stuurhoesjes en radio’s.

Toen Verolme bij AGO begon, verkocht het bedrijf alleen automaterialen. Daar kwamen later industriële producten bij als hefbruggen, balanceerapparaten en hogedrukreinigers, waterzuigers, gereedschappen, lagers en elektromotoren. Het klantenbestand kreeg daardoor veel meer variatie en omvat nu ook tal van grote bedrijven, maar bijvoorbeeld ook bakkers, hotels en vissersbedrijven. Nee moeten verkopen heeft Verolme maar heel weinig meegemaakt in al die jaren.

Een grote verandering was ook de snelheid van leveren. „We begonnen met twee keer per week onderdelen ophalen en rondbrengen. Later werd dat vijf keer per week. Nu zitten we op twee keer per dag. In het begin was het normaal dat een auto twee of drie dagen bij de garage was. Maar nu is het normaal dat iedereen gelijk geholpen wordt. Men kan niet meer zonder auto’s.”

Verolme is bijna 68, maar hij moet er niet aan denken om een punt achter zijn langdurige carrière te zetten. „Thuis zitten, dat is niets voor mij”, zegt hij.

Als familie

„Bovendien is AGO altijd mijn grote hobby geweest. Ik zou al die persoonlijke contacten echt enorm missen. Daarom hoop ik nog enkele jaren door te gaan.” De klanten zullen het prettig vinden, evenals de kring van collega’s, die voor Verolme voelt als een familie en die hij graag als vraagbaak blijft dienen.

De inwoner van Middelharnis beaamt dat 51 jaar werken bij één baas uitzonderlijk begint te worden. „Dit is een fijn bedrijf”, verklaart hij zijn langdurige dienstverband. „Anders was ik natuurlijk al lang weggeweest. Nee, dit is één familie.”

>>rd.nl/doorgaan voor eerdere afleveringen. Bent u of kent u ook iemand die doorwerkt na het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd? Mail naar econ@refdag.nl.

Loopbaan Wim Verolme

• Geboren 1951, in Middelharnis

• Lagere school: Groen van Prinstererschool in Middelharnis

• Vervolgonderwijs: Lagere Technische School en Handels Avond School in Middelharnis

• Enige baan: Vertegenwoordiger Automaterialen Goeree Overflakkee in Sommelsdijk