Het is een diepmenselijke behoefte om door anderen begrepen te willen worden. Dat geldt ook reformatorische christenen. Geen wonder dat zij, als zij hun standpunten aan andersdenkenden proberen uit te leggen, naast principiële vaak ook praktische, wetenschappelijke en logische argumenten hanteren.

Over abortus zeggen zij bijvoorbeeld dat deze ingreep indruist tegen de wil van God. Om er dan aan toe te voegen dat een geforceerde zwangerschapsafbreking bij vrouwen of meisjes vaak tot psychische problemen leidt.

Is die wijze van argumenteren in zijn algemeenheid begrijpelijk en verdedigbaar, in sommige discussies is hij minder verstandig, zo niet ongewenst. Dat geldt in elk geval voor het huidige debat over een eventuele verplichte vaccinatie van kinderen.

Maandagavond organiseerde de NPV-afdeling Neder-Betuwe over dit thema een informatie-avond. Staatssecretaris Blokhuis (VWS) ging er in gesprek met plaatselijke politici en een paar honderd bij het onderwerp betrokken burgers. Ten minste twee dingen vielen op.

In de eerste plaats de tamelijk dominante en felle inbreng van enkele, niet-religieus gedreven, zogeheten antivaxxers, die Blokhuis al aan het begin van de avond meteen het vuur na aan de schenen legden.

Opvallend was in de tweede plaats dat ook gewetensbezwaarde reformatorische christenen enkele malen hun toevlucht namen tot (semi-)wetenschappelijke argumenten om hun bezwaren tegen inenten te onderbouwen. Het is zeer de vraag of dat wijs was.

In staatssecretaris Blokhuis heeft het christelijk volksdeel een bewindsman gekregen die, doordat hij zelf christen is, bereid is veel ruimte te bieden aan op de Bijbel gefundeerde gewetensbezwaren. Een bewindsman bovendien die, als er ooit dwangmaatregelen in beeld zouden gaan komen om de vaccinatiegraad in Nederland op te krikken, best eens bereid zou kunnen zijn om bij het ‘aanpakken’ van vaccinatieweigeraars onderscheid te maken tussen mensen die geloofs- en gewetensbezwaren hebben én mensen die zich baseren op pseudo-wetenschappelijke desinformatie.

Maar om dat onderscheid te kúnnen maken, moet hij niet ‘tegengewerkt’ worden door mensen die hij nu juist ter wille wil zijn. In dit licht bekeken helpt het bepaald niet als op een bijeenkomst als die van maandagavond op een boekentafel twijfelachtige boeken van antivaxxers broederlijk naast een gedegen en uitgebalanceerde studie van oud-NPV-directeur dr. R. Seldenrijk liggen.

Veel verstandiger is het als reformatorische christenen afstand houden van de argumentatie van antivaxxers. En als zij in hun communicatie naar buiten toe hun bezwaren tegen inenten beperken tot waar het hen in de kern om gaat: geloofsvertrouwen op Gods vaderlijke leiding in het leven.

En laten ze zich al helemaal niet rijk rekenen met de steun van antivaxxers. Zo van: „Hè hè, staan we in Nederland tenminste niet meer alleen in ons verzet tegen inentingsprogramma’s.” De steun van deze seculiere bezwaarden is in feite geen steun. Hun bezwaren zijn anders, hun strijd is anders. Hun hulp helpt alleen van de wal in de sloot.