Zijn er nog listen te verzinnen om de initiatiefwet van Van der Staaij, die het lastiger maakt om Europese verdragen in Nederland aanvaard te krijgen, te redden? Helaas niet.

Aanstaande dinsdag stemt de Eerste Kamer erover. Dan valt welhaast zeker het doek. Na dertien jaar sleuren aan dit wetsvoorstel zijn in de eindfase van de parlementaire behandeling voor de SGP de instrumenten uitgeput.

De stemming over de initiatiefwet uitstellen, in de hoop dat de nieuwe Eerste Kamer, die in juni aantreedt, anders oordeelt? Vergeefse hoop. De Senaat wil geen vertraging meer. Bovendien: het zou geen soelaas bieden. Want hoewel de dertien kersverse FVD-senatoren vast en zeker voor het initiatief zouden stemmen, zijn ook dan VVD of CDA broodnodig om aan een meerderheid te komen.

Het wetsvoorstel na verwerping wéér indienen? Ds. Kersten diende in het interbellum zijn amendement tot afschaffing van het gezantschap bij de paus ook verschillende malen in. Tot hij succes had.

Toch lag dat anders. Kersten realiseerde zich dat de politieke kansen gekeerd waren. Zo’n perspectief opent zich nog niet ten aanzien van de initiatiefwet die regelt dat EU-verdragen door het Nederlandse parlement alleen goedgekeurd mogen worden met een tweederde meerderheid.

En Van der Staaij past ervoor een tweede ”boer Braat” te worden. Die diende in de vooroorlogse jaren zijn initiatiefwet tot het afschaffen van de zomertijd wel vijf keer in. Telkens tevergeefs.

Dat de nieuwe wijze van omgaan met Europese verdragen er nu niet komt, is overigens niet alleen jammer voor de SGP. Het schaadt ook de politiek als geheel. Want had het parlement door het steunen van dit voorstel niet voorbeeldig kunnen laten zien dat het de zorgen van burgers over een toenemende invloed van Europa op onze wet- en regelgeving serieus neemt?

Zó rabiaat is het betreffende voorstel toch niet? Het sluit slechts aan bij de praktijk in maar liefst zestien andere EU-lidstaten, die eveneens een speciale procedure kennen voor het instemmen met Europese verdragen. Daarbij komt: zou er niet wat meer evenwicht moeten komen in ons staatsrecht, zodat we afraken van de merkwaardige situatie dat voor het invoeren van de gekozen burgemeester twee stemronden én een tweederde meerderheid nodig is, en voor het invoeren van de euro slechts één stemronde waarin de helft plus één de doorslag geeft?

Zeker, VVD en CDA hebben hun argumenten. Zo vinden zij dat artikel 91 lid 3 van de Grondwet het parlement al mogelijkheden biedt om bij sommige verdragen te kiezen voor goedkeuring via een tweederde meerderheid. Toch blijft die route minder verreikend en minder gewis.

Hoe dit ook zij, van één ding kunnen we na volgende week dinsdag zeker zijn: zodra VVD en CDA in de komende verkiezingscampagne meehuilen in het koor van de eurosceptici, krijgen ze van FVD en PVV, maar ook van SGP en CU de wind van voren. Want als zij werkelijk vinden dat de macht van Brussel teruggedrongen moet worden, waarom weigerden ze dan om dat ene stapje te zetten waardoor Europese verdragen in Nederland net íéts moeilijker geaccordeerd kunnen worden?