Een grote auto parkeert pal voor de groep die waakt bij de kliniek in Heemstede. Boos stapt de bestuurder uit. „Jullie staan vrouwen te intimideren! Zo is God niet! God is een God van tolerantie”, schreeuwt hij. De man heeft de EenVandaag-uitzending gezien. „We bieden hulp, we vallen vrouwen niet lastig”, probeerden de wakers nog duidelijk te maken. Maar voor rede is hij niet vatbaar.

Het incident gebeurde vorige week donderdag, toen Marieke Al –zoals elke maand– bij de kliniek in Heemstede stond. Stirezo, die zich vanuit Rooms-katholieke visie tegen abortus keert, vormt „een gebedsgroep die vrouwen wil attenderen op hulpverlening.” Bij beide ingangen staan twee wakers: iemand die de rozenkrans bidt –in stilte, op een meter of tien afstand– en iemand die de vrouwen aanspreekt. „Zij hoeven dus niet door een groep demonstranten heen”, legt ze uit.

Hoe gaan jullie het gesprek aan?

„We bieden vrouwen een folder aan en vragen welke hulp ze nodig hebben om het kindje te houden. We wijzen op de mogelijkheden voor een buddy en financiële steun. Soms vragen we hoe oud het baby’tje is en of de moeder weet hoe het er nu uitziet. In onze folders laten we foto’s zien van foetussen van acht of tien weken. Eén van de bidders heeft een foto van een twaalf weken oude foetus om hangen. Dat beeld laat zien dat het om een mensje gaat met ogen, oren, vingertjes, teentjes. Van geaborteerde kinderen tonen we geen beelden. Ook niet in de folders. Wel leggen we daarin uit dat je spijt kunt krijgen van een abortus, en wat er precies gebeurt.”

Hoe reageren vrouwen?

„Donderdagmiddag nog besloot een echtpaar af te zien van abortus. Zelf ken ik vijf vrouwen die deze keuze maakten. We hebben hen daarna intensief begeleid en geholpen. Ze zijn ons daar tot in eeuwigheid dankbaar voor.

Er zijn ook vrouwen die ons negeren, doorlopen of geïrriteerd reageren. Als ze niet geïnteresseerd zijn, laten we hen gaan. Het heeft geen zin om mensen tegen je in het harnas te jagen. We willen vriendelijk zijn, niet veroordelen, maar vertrouwen winnen. Alleen dan zullen ze naar ons luisteren.”

Klinieken klagen over agressief gedrag: vrouwen hinderlijk volgen, op autoruiten bonken.

„Daarvan is absoluut geen sprake. Waarom zouden we dat doen? Wij zijn er ook weleens van beschuldigd dat we mensen hadden vastgepakt. Toen moesten we aan de overkant van de straat gaan staan. Achteraf is dat rechtgezet. Omdat de kliniek de politie er telkens bij haalde, hebben wij gevraagd of er van begin af aan agenten bij ons mochten staan, zodat zij konden zien dat wij niet agressief zijn. Jammer dat de minister zulke leugens wel gelooft.”