De betrokken partijen uit de industrie waren er volgens Nijpels van overtuigd dat hun voorstellen wél tot de beoogde CO2-afname zouden leiden. Maar nu dat niet zo blijkt te zijn „zal een andere route moeten worden bewandeld”. Het kabinet heeft daar al een voorschot op genomen door een CO2-belasting aan te kondigen, in plaats van de voorgestelde stimuleringsregeling.

Nijpels denkt dat het kabinet met de aanvullende maatregelen die zijn aangekondigd, een eind kan komen richting de beoogde halvering van de CO2-uitstoot in 2030 ten opzichte van 1990. „Als de industrie levert wat zij moet leveren, dan is een deel van het gat al gedicht.”

De voormalige VVD-minister was te gast in de Tweede Kamer om een toelichting te geven op wat hij „de zegeningen van het klimaatakkoord” noemt. „Als je kijkt naar de kranten is dat hard nodig”, voegde hij eraan toe. Met name over de kosten van de voorgestelde maatregelen doen volgens Nijpels veel spookverhalen de ronde.

Volgens de ramingen geven we door het klimaatakkoord in 2030 jaarlijks zo’n 2 miljard euro meer uit aan bijvoorbeeld energie en mobiliteit dan wanneer alles bij het oude zou blijven. Hoe zich dat precies vertaalt in koopkracht, valt volgens de rekenmeesters nu nog niet te voorspellen. De benodigde investeringen tellen naar verwachting op tot tussen de 56 miljard en 75 miljard euro.

„Dus die 1000 miljard, dat zijn echt sprookjes”, stelt Nijpels vast. Dat bedrag aan klimaatkosten wordt steevast genoemd door klimaatsceptici, met name FVD-leider Thierry Baudet.

Nijpels vindt het niet nodig de aanpassingen van de plannen waar het kabinet aan werkt opnieuw te laten doorrekenen. Dat levert volgens hem alleen maar vertraging op. Het klimaatakkoord had eind vorig jaar al helemaal af moeten zijn, nu is de definitieve ondertekening in juni voorzien.