Wat verraste u woensdag het meest, toen het PBL en het CPB hun doorrekeningen van het klimaatakkoord presenteerden?

„Er waren veel dingen die verrasten. Eigenlijk had ik verwacht dat we met het klimaatakkoord de doelen wel zouden halen, maar dat de kosten torenhoog zouden zijn. Het blijkt andersom te zijn: de kosten vallen wel mee, maar we halen het doel niet.

Beslist verrassend vond ik ook dat de doorrekeningen nog zóveel onzekerheden bevatten. We weten bijvoorbeeld niet goed, zegt het CPB, hoe burgers en bedrijven op het beleid gaan reageren. Terwijl dat wel van belang is.

Daar komt nog bij dat datgene wat CPB en PBL hebben doorgerekend de kosten zijn die via de overheidsbegroting lopen. Daarin zijn dus niet begrepen die kosten die u en ik thuis nog moeten maken. Als we bijvoorbeeld ons huis verduurzamen. Of een zuiniger auto aanschaffen.”

Als het beleid, en dus ook de rapporten van het CPB en het PBL, nog zoveel onzekerheden kent; wat hebben we er dan aan?

„Veel. Je hoort mij echt niet zeggen dat het dus zinloze exercities zijn geweest. Ik ben juist blij dat we dit soort instituten hebben. Zij helpen ons om het politieke debat echt inhoudelijk te kunnen gaan voeren. Anders blijven onze gedachtewisselingen aan het Binnenhof te zweverig en te abstract. En je zag het deze week gebeuren: opeens liggen er beleidsvoorstellen op tafel waar een grote meerderheid in de Kamer zich in kan vinden. Met dank aan het CPB en het PBL.”

Toch, nu Rutte plots een beleidszwenk maakte, moeten alle berekeningen weer opnieuw worden gedaan.

„Dat vind ik niet zo erg. Je moet het, in politiek en samenleving, stap voor stap doen. Waar het om gaat, is dat er voortgang gemaakt wordt en we niet stilstaan. Want dat laatste is zeker een risico. Laatst was ik op werkbezoek in Lemelerveld. Daar staat een prachtig bedrijf dat een hele productielijn klaar heeft staan om bestaande woningen te verduurzamen. Maar ze kunnen niet aan de slag omdat de aanbestedingen maar niet los komen. Om dat te bevorderen heb ik deze week, samen met GroenLinks, nog een motie ingediend. Want voor je het weet is er weer een jaar voorbij. En we moeten wel 80.000 woningen per jaar verduurzamen.”

In april komt het kabinet met meer concrete beleidsvoorstellen. Waaraan gaan de SGP die meten?

„Wij hebben meerdere ijkpunten. Zo mag een CO2-heffing er niet toe leiden dat grote bedrijven, zoals Tata Steel, ons land uit worden gejaagd. Dat kan namelijk zomaar gebeuren. Maar daar schiet het milieu niets mee op.

Verder zullen we goed letten op de gevolgen voor het midden- en kleinbedrijf. Neem bijvoorbeeld de bakkers. Qua energieverbruik vallen zij onder de grootverbruikers. Het zou beslist niet eerlijk zijn hen straks zwaar te gaan belasten. Voor hun gasgestookte ovens, die zij vaak voor tientallen jaren hebben aangeschaft, bestaat nu eenmaal geen elektrisch alternatief.”

Toch moeten zoveel mogelijk burgers meegenomen worden in het proces van verduurzaming.

„Dat blijft de grote uitdaging. Op een werkbezoek in Zwolle ontmoette ik een projectleider van een bepaalde stadswijk. Zijn opdracht is om die wijk over een aantal jaren van het gas af te krijgen. De grote uitdaging: iederéén meenemen. Ook de bejaarde van wie dit allemaal niet meer hoeft. Ook mensen die financieel krap zitten en dus eigenlijk geen ruimte hebben. Want als een wijk helemaal van het gas afgaat, is de steun van 90 procent van de bewoners niet genoeg, dan moeten ze echt allemaal mee.

Mede daarom zeggen wij als SGP: laten we ons nu niet blind staren op dat doel van 49 procent reductie in 2030. Het gaat niet in de eerste plaats om die getallen. Het gaat erom dat we de mensen in het land aan de gang krijgen.

Werken aan het klimaat is een christenplicht. We zijn rentmeesters op deze aarde, die we van God in bruikleen hebben. En laat de overheid een goede omgang met de schepping dan stimuleren en faciliteren, maar de samenleving niet overprikkelen.”

Is de SGP-achterban wel enthousiast te krijgen voor voortvarend klimaatbeleid?

„Zeker wel. Een groot deel ís al enthousiast. Als ik met bedrijven in Staphorst of Genemuiden praat, merk ik een sterke drive om te vernieuwen. En de handen, ook op het punt van energie en klimaat, uit de mouwen te steken.”

U lijkt het zelfs leuk te vinden, dat klimaatbeleid.

„Thuis heb ik begin februari een warmtepomp laten installeren. Keek ik onlangs op mijn energienota, zag ik dat ik in februari nog 450 kuub gas verstookte en de maand daarna 210 kuub. Daar geniet ik van. Ook als ingenieur vind ik het prachtig te zien hoeveel initiatieven er zijn voor innovatie. Maar het beleid moet wel realistisch en haalbaar zijn. Zoveel mogelijk mensen moeten het kunnen meemaken.”