Even zonder hun kroost, maar wel om te praten over hun kinderen, tijdens de eerste moederconferentie over het thema ”Mijn erfenis”.

Organisator van de conferentie van dit en vorige weekend is Elise Pater-Mauritz. Pater, afkomstig uit Woerden, is moeder van vier kinderen. Ze schrijft elke week een blog over opvoeding, moederschap, stille tijd en aanverwante thema’s. „Ik kom in contact met veel moeders. We kunnen veel van elkaar leren. Het lag al lang op m’n hart om deze moeders ook in het echt te ontmoeten en ze de ruimte te geven om met elkaar te spreken. Ik heb rondgevraagd aan mensen in mijn omgeving of ze iets zagen in dat plan en ook andere moeders werden er enthousiast van. De belangstelling is groot. Ik had eerst één weekend gepland, maar omdat binnen de kortste keren vijftig moeders zich inschreven, besloot ik om twee weekenden achter elkaar hetzelfde programma te doen. Zo hebben we in totaal zo’n honderd deelnemers. Mooi om samen het gesprek over moederschap te voeren bij een open Bijbel.”

Op de eerste dag van de conferentie is er een workshop onder leiding van een tekentherapeut en houdt relatie- en gezinstherapeut Dineke Groeneveld een lezing. Op zaterdagmorgen gaat Pater zelf in op het thema ”Welke erfenis willen wij onze kinderen meegeven?”. „Ik hoop de moeders te wijzen op het doorgeven van een erfenis die blijft: het geloof, de hoop en de liefde van God die we door mogen geven aan onze kinderen”, aldus Pater.

De lezing van Groeneveld, werkzaam bij Eleos, richt zich op de erfenis die kinderen meekrijgen van hun ouders. „Ik heb zelf een keer voor de keuze gestaan om een erfenis te aanvaarden of niet. Omdat ik niet goed wist wat de inhoud ervan zou zijn, heb ik die toen geweigerd. Maar wat je als kind meekrijgt van je ouders in je genen en opvoeding kun je niet weigeren.”

Om de moeders na te laten denken over hun erfenis vraagt Groeneveld hen om een selfie te maken. De dames in de zaal beginnen een beetje te lachen. De smartphones zijn elders, want tijdens de conferentie is offline de regel. Dan moeten de moeders maar zonder plaatje vertellen wat hen in hun gezicht herinnert aan vader of moeder: kuiltjes in de wangen, een rimpel boven de neus of grote oren.

Na deze „onschuldige” vraag steekt Groeneveld de spa dieper. Wat willen de moeders wel of niet aan hun kinderen doorgeven van wat ze in hun eigen opvoeding hebben meegekregen? De tongen komen los. „Ik wil mijn kinderen minder autoritair opvoeden dan mijn ouders deden.”

Een ander: „”Bel je als je weggaat?”, ”Bel je als je thuiskomt?” Met dat soort vragen wil ik mijn kinderen niet belasten.” Groeneveld reageert: „Jullie en mijn identiteit is gevormd uit je DNA en de DNA’s van je ouders. Je bent uniek. Daar komt nog de opvoeding bij, en cultuur. Wie ben je nu eigenlijk?” Opnieuw worden de moeders uitgedaagd, nu om aan hun buurvrouw iets te vertellen over hun persoonlijke identiteit.

Vergeving

Naast het krijgen van de erfenis van hun ouders, zijn de moeders ook bezig een nieuwe erfenis te vormen voor hun kinderen. Groeneveld roept hen ertoe op om daar bewust mee bezig te zijn. „Vraag je eigen moeder maar eens: ”Mam, waarom hebt u dit zo gedaan?” En wees erop voorbereid dat je eigen kinderen dat later aan jou gaan vragen.”

Tegelijk wil de therapeut het thema opvoeding ook niet te zwaar maken. „Wanneer je je hebt laten gaan in je boosheid of verdriet, keer tot jezelf in. Lach jezelf ook eens uit. Je bent een gewoon mens met goede en slechte dingen. En was je fout, vraag dan om vergeving. Ga door je knieën, kijk je kind in de ogen en zeg sorry. Geef het een knuffel, maak gebruik van lichaamscontact. Laat je kwetsbare kant zien in je gezin. Aan je kinderen en aan je partner, dan komen jullie samen verder.”