Formeel is Sanders geen lid van de Democratische Partij. Hij zit als onafhankelijke in de Senaat. Maar in de praktijk stemt hij vrijwel altijd met de Democraten mee. En net zoals in 2016 wil hij namens die partij kandidaat worden bij de komende presidentsverkiezingen.

Drie jaar geleden lukte het hem niet om de Democratische nominatie binnen te slepen. Hillary Clinton –door Sanders neergezet als representant van het establishment– won. Maar vooral bij jongeren had Sanders ondanks zijn leeftijd –hij is nu 77 jaar– opvallend veel sympathie.

Sanders staat voor progressiviteit in een mate die veel Amerikanen bedreigend vinden. Net zoals bij de verkiezing in 1932 van Franklin D. Roosevelt waarschuwden conservatieve commentatoren drie jaar geleden voor ”the red man in the White House.” Een man met socialistische opvattingen aan het stuur van het schip van staat, daar moet de gemiddelde Amerikaan niet aan denken.

Sanders heeft socialistische opvattingen. Hij is zeer kritisch op het gedrag van de „geldwolven” op Wall Street, hij wil een zorgverzekering voor alle Amerikanen, hij pleit voor een wettelijk minimumloon van 15 dollar per uur, hij wil gratis onderwijs voor iedereen, en ten slotte hogere belastingen voor de rijken.

Ook op immateriële punten is Sanders links: hij wil een wettelijk recht op late abortus, bevordering van de homo-emancipatie en krachtige aanpak van het klimaatprobleem.

Bij het bekendmaken van zijn kandidatuur voor de Democratische nominatie, dinsdag, verklaarde Sanders dat hij zijn pijlen doelbewust zal richten op Donald Trump, die zeker kans maakt om bij de komende verkiezingen opnieuw de kandidaat voor de Republikeinen te zijn. Sanders zegt Amerika te willen verlossen van een president die een „pathologische leugenaar” is. „Ik denk dat hij ook een racist is, een homofoob, een xenofoob, iemand die goedkoop politieke punten probeert te scoren door af te geven op minderheden, vaak immigranten zonder papieren.”

Duidelijker dan bij de vorige campagne wil Sanders aandacht geven aan de positie van immigranten en minderheden. Daar wist hij drie jaar geleden onvoldoende steun te krijgen, omdat hij te weinig aandacht gaf aan hun specifieke problemen. „Deze campagne zal anders zijn dan de voorgaande”, zei hij. Mogelijk dat hij daarom ook een moslim tot campagneleider heeft benoemd. Faiz Shakir is de eerste islamiet in de Amerikaanse geschiedenis die deze rol krijgt.

Over de kansen van Sanders wordt wisselend geoordeeld. Het wordt een voordeel genoemd dat hij inmiddels grote naamsbekendheid heeft en al een aardig gevulde verkiezingskas.

Grootste probleem is echter dat, juist door zijn optreden tijdens de campagne van 2016, een nieuwe generatie Democraten wakker is geworden en zijn ideeën heeft overgenomen. Senatoren zoals Kamala Harris en Elizabeth Warren, maar ook anderen, lopen zich inmiddels ook warm voor de strijd om de nominatie. Hun voordeel? Ze zijn jonger, ze zijn vrouw en ze zijn sterk geïnspireerd door het linkse gedachtengoed van Sanders. Hij kan daarom last krijgen van concurrentie die hijzelf heeft georganiseerd.