Engelse kerk wil overal aanwezig zijn met Evangelie
De Kerk van Engeland houdt van woensdag tot en met zaterdag in Londen haar generale synode. De vraag hoe christenen buitenkerkelijken kunnen bereiken met het Evangelie, loopt als een rode draad door de besprekingen heen. Drie vragen en antwoorden.
Wat is de Kerk van Engeland?
De wortels van de Church of England liggen in de Romeinse tijd. De vroegchristelijke schrijvers Tertullianus en Origines spreken in de derde eeuw al over het bestaan van een Britse kerk. In latere eeuwen brengen Engelse zendelingen als Patrick, Willibrord en Bonifatius het Evangelie naar verschillende gebieden in Europa. In de zestiende eeuw, de tijd van de Reformatie, breekt de zogeheten Anglicaanse Kerk met de paus in Rome.
De Kerk van Engeland telt tegenwoordig zo’n 13 miljoen leden. Iedere week bezoeken ruim 900.000 mensen een kerkdienst. De Church of England bestaat uit twee kerkprovincies (Canterbury en York), die samen met een groot aantal andere anglicaanse kerken de wereldwijde anglicaanse gemeenschap vormen. Die heeft naar schatting 80 miljoen leden. Na de koningin van Engeland is de aartsbisschop van Canterbury het hoofd van de kerk. Vanaf 2013 is dat Justin Welby. Hij is echter geen paus die zelf knopen kan doorhakken. Daarvoor is de generale synode.
Wat doet de generale synode?
Deze landelijke kerkvergadering neemt besluiten die de hele Church of England aangaan, bijvoorbeeld over liturgie of financiën. De generale synode telt 483 leden, verdeeld over drie ‘huizen’: het ”House of bishops” (bestaande uit (hulp)-bisschoppen van de kerk), het ”House of clergy” (bestaande uit andere geestelijken) en het ”House of laity” (het vertegenwoordigende orgaan van de gewone kerkleden, de leken).
De generale synode komt bijeen in het Church House, het vergadercentrum van de Engelse kerk naast de Westminster Abbey in Londen. Later dit jaar wordt er nog een keer vergaderd in York (5-9 juli) en in Londen (25-27 november).
Wat staat er zoal op de agenda?
Een breed scala aan onderwerpen: van een debat over verzoening in een verdeeld land (vanwege de Brexit), tot samenwerking met andere kerken, hulp aan daklozen en het verbod op reclame voor kansspelen. Maar de rode draad is toch wel de vraag hoe niet-christenen met het Evangelie bereikt kunnen worden. „Kleine veranderingen in het gedrag” van kerkgangers kan volgens de Church of England al een „enorm verschil” maken.
De synodeleden spreken ook over evangelisatie onder jongeren en over de noodzaak van een „cultuur waarin mensen worden uitgenodigd” een kerk te bezoeken. Doel is niet alleen om het teruglopend kerkbezoek een halt toe te roepen, maar ook om het „goede nieuws” in de samenleving te verspreiden. Het is de bedoeling dat christenen overal present zijn, ook op plaatsen waar de kerk de afgelopen decennia verdwenen is.