De toezichthouder wijst erop dat Nederlandse financiële instellingen minimaal 97 miljard euro hebben geïnvesteerd in bedrijven die actief zijn in gebieden met extreem hoge waterschaarste, van frisdrankmakers tot mijnbouwconcerns. Daarnaast wordt er nu zo’n 56 miljard euro gestoken in ondernemingen die afhankelijk zijn van de meest schaarse grondstoffen.

Het merendeel van 25 door DNB onderzochte partijen in de financiële sector heeft nog geen goed uitgewerkt beleid om risico’s op dit vlak te beheersen. Slechts iets meer dan een derde van de instellingen heeft concrete doelen en indicatoren opgesteld.

De centrale bank pleit er voor dat banken beter in kaart brengen op wat voor manier ze aan dit soort risico’s blootstaan. Dan weten ze immers wanneer ze bij bedrijven waarin ze investeren, aan de bel moeten trekken. Als er straks echt tekorten ontstaan, bijvoorbeeld door de toenemende bevolkingsgroei, zouden ondernemingen zomaar gedwongen kunnen worden hun productie te minderen of te staken.

Bij mensenrechtencontroverses ligt vooral reputatieschade op de loer. Wanneer een schandaal uitkomt, lopen er mogelijk veel klanten weg bij de bank. De gevaren van het verdwijnen van planten en dieren (biodiversiteit) zijn lastiger te benoemen. Wel staat vast dat investeringen in landbouwbedrijven risicovoller worden als een fenomeen als bestuiving verloren gaat en ecosystemen minder weerbaar worden.

Er is de laatste tijd steeds meer aandacht voor klimaatverandering en de impact hiervan op de financiële sector. Met dit rapport wijst DNB erop dat er ook veel niet-klimaatgerelateerde uitdagingen zijn op het gebied van duurzaamheid. Hierover wil de toezichthouder komende tijd in gesprek met banken, verzekeraars en pensioenfondsen.