Column: ranglijst Open Doors blijft verbazen
De jaarlijkse ranglijst christenvervolging van Open Doors is vanwege verrassende stijgers en dalers altijd weer de moeite van het lezen waard. Maar India hoger in rangorde dan Saudi-Arabië?
Het begint een beetje routine te worden, de publicatie van de ”Ranglijst Christenvervolging” door Open Doors (OD). Woensdag was het weer zover en dook de kaart met landen waar christenen worden vervolgd weer op in de media. Routine of niet, het blijft iedere keer weer aangrijpend om te zien dat de kerk op zoveel plaatsen in de wereld bloedt.
Waar ik nieuwsgierig naar ben? Dat zijn de stijgers en dalers op de lijst: waar ging het beter, waar slechter? Een andere vraag is die naar de ‘daders’: wie of wat is de drijvende kracht achter vervolging en hoe ver reikt diens macht? Wat dat laatste betreft onderscheidt OD vijf verschillende levensterreinen: die van de persoonlijke levenssfeer, van de familiesfeer, het kerkelijk leven, het gemeenschapsleven en de publieke ruimte. Per land wordt op elk van die terreinen ‘gemeten’ hoeveel vrijheid christenen genieten. De totaalscore (en daarmee de rangorde) is de optelsom van scores op deze terreinen.
Is het vreemd dat in landen waar de staat de drijvende kracht is achter vervolging de kerk het meeste lijdt? Nee, dat is niet vreemd, want als bezitter van zwaardmacht kan de overheid zich ontpoppen als een monsterlijk wapen in handen van antichristelijke krachten. De totalitaire staat bij uitstek, Noord-Korea, prijkt om die reden al jaar-in-jaar-uit op nummer één van de ranglijst.
Het omgekeerde is ook waar: zwakke staten zijn ook gevaarlijk. Dat zijn landen waar de overheid faalt in het beschermen van burgers en waar van de weeromstuit fanatiekreligieuze groepen de ruimte pakken om andersgelovigen te grazen te nemen. Ook die landen scoren hoog. Afghanistan (2) en Pakistan (5) zijn daarvan treffende voorbeelden en ook India (10) vertoont daarvan trekken.
Ik heb me verbaasd over de gestegen positie van dat land: van 12 naar 10. Daarmee staat het nota bene boven één van de meest verschrikkelijke landen voor christenen, Saudi-Arabië. Hoe kan dat?
Begrijp me goed, grote groepen christenen zijn hun leven in India niet zeker, hun kerken worden verwoest, voorgangers vermoord, gemeenteleden geïntimideerd of gemolesteerd. De situatie is in verschillende delen van het land is zó ernstig, dat deze krant actie voor hen voert. Maar is de toestand voor de kerk er slechter dan in Saudi-Arabië, dat autocratisch bestuurde moslimland in de woestijn? Dat betwijfel ik.
Zo geldt India nog altijd als een seculiere staat, waar het christelijk geloof is toegestaan. Dat recht mag dan door radicale hindoe-organisaties worden aangevochten en ook de regeringspartij BJP houdt er dubieuze opvattingen op na. Een obscure knokploeg als de Bajrang Dal gaat regelmatig te keer tegen christenen.
Maar daarmee is de parlementaire democratie die India heet nog niet tot een massief anti-christelijk bolwerk verworden. Waar de regering „iedereen hindoe wil maken”, zoals OD beweert. Dat is op zijn zachtst gezegd ongenuanceerd gesteld.
Misschien is dat wel een minpuntje van zo’n lijst: door de drang om te ordenen komt nuancering in de knel. En dat is serieus, want het volgende slachtoffer is geloofwaardigheid.
