Trouwe lezers van deze column weten dat ik in het bezit ben van een stenen vakantiebungalow in Overijssel met twee verdiepingen en drie slaapkamers. Dat zeg ik niet om op te scheppen, maar om aan te geven dat het gaat om een volwaardige woning die voldoet aan het Bouwbesluit en groot genoeg is om onderdak te bieden aan een gezin met twee kinderen.

Deze woning is niet aangesloten op het aardgasnet. Bij aankoop vond ik dat destijds maar een merkwaardig concept, hoewel ik begrip had voor de bijbehorende kostenbesparing tijdens de aanleg. Feit is dat deze woning al ‘gasloos’ was, twee decennia voordat dat begrip in de media opdook als het ultieme antwoord op de door de mens veroorzaakte opwarming van de aarde.

Terwijl er in de Tweede Kamer nog gesteggeld moet worden over de concrete vraag in welke tempo en met welke stappen huishoudens zullen worden losgekoppeld van het aardgasnet, is deze woning op papier dus al klimaatproof. Is het werkelijk zo eenvoudig, of zal de overheid zich in de toekomst ook steeds intensiever gaan bemoeien met de vraag wat er achter de voordeur precies gebeurt?

Feit is dat deze woning nul kubieke meter aardgas gebruikt, omdat hij wordt verwarmd met behulp van elektrische panelen in combinatie met een elektrische boiler die voor warm water zorgt. Dat resulteert op jaarbasis, bij een volledige bezetting, in een stroomverbruik van ruim 8000 kWh. Dat is fors meer dan het gemiddelde stroomverbruik van een vergelijkbaar gezin in een reguliere woning.

Uit dit ene voorbeeld blijkt dus al dat de stroomproductie sterk zal moeten worden opgevoerd om aan de toekomstige vraag te kunnen voldoen. Tevens wordt meteen duidelijk dat ‘gasloos’ alleen synoniem is aan klimaatneutraal of groen, wanneer al die elektriciteit op een duurzame manier wordt opgewekt. Het heeft weinig zin woningen en wijken inderhaast los te koppelen van het aardgasnet, als het stroomverbruik vervolgens omhoog giert en er grijze stroom uit het buitenland moet worden geïmporteerd.

Om het klimaatakkoord te laten slagen in zijn opzet, zal elk afzonderlijk huishouden het elektriciteitsverbruik terug moeten dringen en zelf stroom moeten gaan opwekken met behulp van zonnepanelen. De overheid zal daarbij zachte dwang gebruiken door de tarieven steeds verder te verhogen en de energiebelasting op te voeren. Veel mensen zijn nu al geschrokken van de recente tariefsverhogingen en de bijbehorende energienota, maar dat is vermoedelijk slechts het begin van een gerichte ontmoedigingscampagne.

Voorts valt te voorzien dat belastingheffing op enig moment zal worden gekoppeld aan het energielabel van de woning. Nu is dat nog een vrijblijvend etiket dat louter een rol speelt bij verkoop, maar in de nabije toekomst zal het indicatieve karakter van dit instrument waarschijnlijk worden omgezet in een punitief puntensysteem waarbij de eigenaar van een woning met label G veel meer betaalt dan zijn buurman die netjes aan alle eisen voldoet op het gebied van woningisolatie.

De auteur is schrijver en publicist. Reageren? hormann@refdag.nl